Spuugzat & Kotsbeu...

Heb de afgelopen dagen al van alles geprobeerd, maar ik geraak er deze keer echt niet uit. Het slop en de doodlopende steeg waarin iemand/ik met zijn/mijn onbeantwoorde vragen verzeild geraakt. Dat is geen goed signaal. Geblokkeerd en vastgereden in wat ik de blubber van een onthutsende "goede week-story" zou kunnen noemen. De aanslagen van dinsdag, de verslaggeving er omtrent, de commentaren van experten en betrokkenen, de pogingen van programmamakers om met zalvende teksten en empatische muziek de woede en de verontwaardiging te temperen. Ik ben het allemaal zo kotsbeu. Mijn boze uiting van onmacht natuurlijk. Het is niet anders. Het zoeken naar oorzaken, het duiden van verantwoordelijkheden, het voortdurend afwegen op het schaaltje van de correctheden allerhande. Ik word er zo moe van. Gelukkig is daar nog die Atonement-cartoon van Robert Mankoff uit The New Yorker om het iets luchtiger weer te geven. Maar is verzoening in dit geval een optie? Hoe moet ik de ideeën en teksten van Ish Ait Hamou verstaan die ik tijdens een thema-uitzending over de aanslagen voor het eerst aan het woord hoorde en wiens facebookpagina ik nu leerde kennen via vrouw en dochters? En wat doe ik met de column van Ruud Koopmans en de oorverdovende stilte die hij daarin ter discussie stelt? Of nog: Rob Wijnberg die zich afvraagt of alles al gezegd is, ook datgene wat (bijna) iedereen denkt? Het is zo moeilijk om dat alles een plaats te geven. Om het in een juiste dimensie te zien. Of er tenminste een aanvaardbaar perspectief voor te verzinnen. 

Komen dan om de haverklap nog de meest hallucinante feiten, tekortkomingen en verdraaiingen aan het licht. Twijfelachtige vrijlating, informatie die niet of veel te laat wordt doorgespeeld, opvolging die niet volgens de regels wordt uitgevoerd, slechte of non-communicatie tussen verschillende politie- en /of gerechtsdiensten. En ik... en wij die dachten dat na de affaire Dutroux de beerputten zouden uitgeruimd worden. Men heeft er hooguit even in geroerd, maar de strontlepels staan blijkbaar al lang weer stil en ongebruikt aan de kant. Als er verantwoordelijkheid moet worden opgenomen tonen onze politiekers zich telkens van hun smalste kant. Het lijkt wel of er spelletjes worden gespeeld. Kunnen zij wel anders? Willen ze nog wel? Er is zoveel fout gelopen. Het had misschien geen groot verschil gemaakt, maar als en indien... Om te beginnen proberen we het stil te zwijgen. Als dat niet lukt de schuld bij de andere leggen. En desnoods nog maar een derde mee in het bad trekken. Justitie, binnenlandse en meteen ook buitenlandse zaken: wie heeft er géén boter op het hoofd? Ik kijk in de spiegel en zie dat er hier niemand geheel zuiver op de graat is. Het zit precies in onze genen. Wezen- en moedeloos word je ervan. Wat is er met de mens aan de hand? Die van Kommil Foo houden de vinger kort aan de humane pols en zitten met hun SCHOFT weer aardig dicht in de buurt. Dat was ook al zo jaren terug met De volgende en Kop in het zand (WOLF).

We lachen ook zo makkelijk met de Amerikanen, dat die niet weten waarover het gaat als Europa of België ter sprake komt. Welnu, ik pikte er eentje uit de New York Times van 25 november 2015, na 'Parijs' en tijdens de speurtocht in en om Molenbeek: "With three uneasily joined populations, Belgium has a dizzying plethora of institutions and political parties divided along linguistic, ideological or simply opportunistic lines, which are being blamed for the country’s seeming inability to get a handle on its terrorist threat." Veel te veel hanen op de mesthoop. Het wordt heel, heel moeilijk. En wegkijken zal niet helpen. Als een topadvocaat ijskoud gaat liegen over een gesprek dat volgens hem niet gevoerd werd, maar waarvan de opname daarna openbaar wordt gemaakt? Zal wel geen erkende bewijslast hebben volgens onze verdraaide justitiële spelregels, maar gelogen is gelogen meester Mary!! En de ministers die hun partijgenoten indekken voor de hoorzitting en er alle vertrouwen in hebben omdat ze 'goed voorbereid' zijn. Mijn Facebookprofiel zegt "Keep the Faith". Ook dat wordt verdomde moeilijk! Als ze zelfs in Mechelen wisten waaraan en waaraf, maar het vertikten om de collega's in te lichten en als de burgemeester van Molenbeek, in het bezit van lijsten met terreurverdachten, vindt dat het niet haar taak is om daarmee...
Ik wil het niet meer horen. Ik ben het moe, spuugzat & kotsbeu.