We zijn pas twee dagen verder en wat ik in de vorige bijdrage een 'schitterend weekend' noemde is zich zonder veel moeite aan het uitbreiden tot een 'stralende week'. Wat moet ik anders zeggen nu buiten de zon al ruim twee etmalen lang staat te glunderen in de blauwe atmosfeer. Het gaat de komende dagen een handvol zelfdiscipline kosten om mij af en toe voor de computer te zetten en een blogske te plegen. Het karakter van de freelancer wordt zwaar op de proef gesteld.
Zal ik hier maar meteen een paar extraatjes te grabbel gooien. U weet dat wij Den Haag bezocht hebben, maar zei ik al dat we in het GemeenteMuseum gestart zijn? Met hun Wonderkamers, die ik deze keer maar heel oppervlakkig ben doorgewandeld maar die ooit nog wel eens het doel van een uitstap met een of ander kleinkind worden, de collectie Mondriaan, de retrospectieve Karel Appel, een overzichtstentoonstelling met het werk van Jan Toorop... en nog zoveel meer. Schitterend gebouw trouwens. Jaja, U hoort het mij wééral zeggen: "Een absolute aanrader!"
Ook het Panorama MESDAG verdient hier een aparte vermelding. Prachtig museum, bezoek meer dan waard, het panorama-schilderij is indrukwekkend, museumshop is... 'top'!!! Het Binnenhof loont de moeite en de binnen-stad is zeer kuierwaardig. Bovendien beschikt 's-Gravenhage over een rijk assortiment aan goeie en door La Pola op de to eat-lijst gezette restaurants en andere eetgelegenheden.
Eerder toevallig kwamen we terecht bij Da Lina's Eataly. Voor de zaterdaglunch, en laat dat nu de échte culinaire topper van het weekend geweest zijn. Eten, sfeer, presentatie, bediening... alles met een groot hart. Iedereen zodanig in de wolken dat heer Polo de tijd had om terug naar de Mesdag-shop te snellen en voor zichzelf ook een doos Fucking Brilliant Pencils te kopen.
For writing shit down. Binnenkort een handgeschreven blog...??!
Om kort te zijn: het was een geweldig positieve ervaring, een mooi begin, wees maar zeker dat ik die stad ooit nog eens bezoek. Er is daar nog een Mauritshuis en Escher in het Paleis, het Museon, het museum Beelden aan Zee en het plaatselijke Fotomuseum. Ik vergeet er vast nog een paar. Zal dus meer dan één keer terug moeten gaan naar de geboorteplaats van Koot & Bie. En dan zeg ik hem wel 'goeiedag'!
Nog meer positiefs viel er voor mij te rapen op het lees - en kijkfront. Om het eens over een lichtere boeg te gooien heb ik met redelijke vaart twee Koeckskes verorberd. Paul Koeck, 75 jaar, schrijver van vele verhalen, literaire bijdragen, romans en scripts allerhande. Ik heb in no-time De Jaloersmaker gelezen, en voor de De Bloedproever had ik een paar dagen meer nodig. Zonder al teveel, noem het gerust een verwaarloosbaar aantal schrijffouten (slechts 3 op in totaal 576 pagina's) mag dit een lecturale verademing genoemd worden. Koeck & De Bezige Bij vs Op de Beeck-Manteau: een hele wereld van verschil.
Na al dat luchtige was het op maandag tijd voor een meer ernstige ervaring in de cinema. De drie vrouwen in mijn gezelschap gingen in hun waardering voor de getoonde prent van 'saai en veel te traag', over 'niet echt iets te beleven en weinig verhaal' tot 'niet slecht, maar ik had er veel meer van verwacht'. Terwijl ikzelf, die met het nodige voorbehoud aan de filmzaalgang had deelgenomen, een goed gevoel aan de vertoning heb over gehouden. 45 YEARS was mij vooraf totaal onbekend. Nog nooit van gehoord. Nu bekijk ik het filmproduct vanuit een heel ander perspectief. Vind het een prachtfilm. Traag, grijs, eentonig... maar wat een psychologische gelaagdheid die dan weer zorgt voor een sterk introspectieve karakterstudie. Schitterende acteerprestaties van Charlotte Rampling en Tom Courtenay. Net als altijd is het verwachtingspatroon en de invalshoek waarmee men tegen iets of iemand aankijkt van groot belang. Bepalend voor de ervaring zelfs. Wat zegt U?? Inderdaad, volgens mij wederom een aanrader! (voor wie het graag traag heeft...)
En nog is de week niet ten einde, nog maar amper halfweg zelfs. Er was dus nog tijd voor een halve Kommilfoo. Deze keer een avondje "Mich" in de Arenberg: DUIZEND MAN STERK. Het solo-alternatief van de kleine voor de JONGEN TOCH van grote broer Raf. Waar de grote het op zijn eentje doet kiest Mich voor een stel topmuzikanten die hem in wisselende bezetting, maar gisteren au grand complet, ondersteunen en begeleiden. Vanuit mijn oogpunt, en misschien ook dat van de Rudi (niet de Rudiman!!) een zeer genietbare voorstelling. Absoluut "comme il faut", en toch weer helemaal anders. Yep, een aanr...!! Als U nog maar aan kaartjes geraakt, want het zijn de laatste voorstellingen. Oh ja, en geen marcelleke deze keer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten