Monsieur Afrique...

Net een weekend achter de rug waarin verbazing en ergernis mij naar een geestelijk verzadigingspunt hebben geleid. Veel gekker dan "het verhaal De Pauw" moet het voor mij niet meer worden. Ik ben absoluut geen koorknaap (geweest) en wil zeker geen moraal prediken, maar hier kan ik mij niet in vinden. Er zijn en blijven omgangsvormen en spelregels in onze samenleving die voor een gezond evenwicht kunnen zorgen. Als ze worden nageleefd. In deze gaan macht en respect blijkbaar niet samen. Natuurlijk hebben de media er een heel vette kluif aan. Zwaktes worden nu wél blootgelegd. Da's de bluts met de buil, denk ik dan maar. Zoiets gebeurt met een media-icoon dat als onaantastbaar beschouwd wordt en zichzelf als onweerstaanbaar inschat. Wordt 'grensoverschrijdend' vervolgd...

En dan was er Ivoorkust - Marokko 0-2. Hoera, gewonnen? Ja, en dus lekker keet schoppen. Zware rellen en puur vandalisme in Brussel. Onappetijtelijk nieuws, of hoe moet ik de acties van de Marokkaanse amokmakers anders interpreteren? Wat een slagveld. Potje breken, potje betalen hoor ik mezelf hardop denken. Maar ook daar heb ik al geen vertrouwen meer in. Dweilen met de kraan heel wijd open, ja.  Vechten tegen een mega-bierkaai en hooligane windmolens. Voetbal een feest?! Wat gaat het worden als die hun eerste match verliezen ginder in Rusland? Ook hier van respect geen sprake... 

Gelukkig is er nog Herman Beysens, oud-wielrenner en kennis uit mijn jeugdjaren. Eigenlijk was hij geen wielrenner, maar nog een echte 'coureur'. 'Kereur...' zoals ze bij ons zegden. Wij gingen met de vrienden en op de fiets supporteren als 'Beske" in de wijde omgeving ergens aan de start kwam in een juniors- of amateur koers. Bij de profs werd dat te moeilijk (voor ons). Hij kwam vorige week nog ter sprake tijdens een etentje 'mit alte Kameraden'. Vandaag zag ik waar het toen over ging: zijn bijdrage in het Belga Sport-programma over Michel Pollentier, en vanop de hometrainer ging al mijn aandacht naar 'den Herman'. Mooie aflevering, sterke portrettering en levendige interviews. Hem horen vertellen maakte mij weer twintig jaar jonger. Wat zeg ik? Dertig... En er is meer. Achteraf ging ik - als naar gewoonte - nog even googelen en kwam bij een zeer lezenswaardig artikel uit: "Herman Beysens, monsieur Afrique" door Jeroen Denaeghel.  Straf verhaal over en door 'Beske', de moeite om eens aan te klikken en door te nemen. Het is nog altijd gene gewone en dat gaat hij nooit worden denk ik. Gelukkig was hij er deze keer terug om alsnog mijn dag te kleuren...