Hoort wie kreunt daar kinderen...

Een krakend gegrom, zwaar brommen, een krassend stemgeluid en veel en druk over en weer gerij. Met wel telkens tijd voor een vriendelijk "Goeiedag! Hoe gaat het ermee...?" Buurman A.P., de eerste van links op de foto, is een bezige bij. Zo kennen we hem. Niks speciaals, of toch?  Het was mij eerst niet opgevallen en dat zou ook zo gebleven zijn, ware het niet dat vanochtend een bericht tussen de dagelijkse internetpost mijn aandacht trok, een belletje deed rinkelen. Het zal niet waar zijn, hé? Jawel, ze zijn echt en helemaal terug: De Kreuners. Grootaers & Co hebben het niet kunnen laten, en dus (zou men vroeger gezegd hebben!) ligt er binnen afzienbare tijd een nieuwe single in de rekken. Of de heren binnenkort ook weer gaan optreden?  Daar zijn ze nog niet helemaal uit, maar beloven doen ze wel en de "goesting" is groot. We zien wel wat er komt: in juni een paar concerten om te beginnen en daarna enkele zomerfestivals? En of ik zelf ook een ticket ga kopen? In 1991 stond ik met dochterlief op een volgepakte Grote Markt van Leuven. Samen in ganzenpas naar de eerste rijen en meebrullen dat het "Hier en nu"stond te gebeuren, en van "Ik wil je" tot "Zo jong" en "Nu of nooit". Dat ik "Verliefd was op Chris Lomme" en "Maak me wakker" voor je gaat. Once in a life-time, zeker? De midlife tegemoet... Daar is het nu allicht wat laat voor, maar ik wens de mannen veel succes toe en het allerbeste met de heropstart. Als er één sector is waar ze het verhogen van de pensioenleeftijd ver vooruit zijn, of letterlijk aan hun laars lappen, dan wel in de amusementswereld. U kan vóór zijn of tegen: ook dat is een kwestie van goesting en van smaak. Maar laat ze komen, laat ze ervoor gaan: er is nog plaats genoeg voor ouwe rockers. Hopelijk mogen zij in 2018 wel "Viktoria" kraaien...