Ik kon me met de beste wil van de wereld niet meer herinneren hoe lang het wel geleden was, maar ik ben deze week nog een keer "te biecht gegaan". Voor wie zoiets niet (meer) kent: achteraan in de kerk in een donker hokje, op je knieën en doorheen een fijn gerasterd houten raampje je verleidingen, dagelijkse, hoofd- tot en met doodzonden oplepelen bij een ouwe pater. Hoe strenger je katholieke opvoeding, des te frequenter zat je daar aan te schuiven voor de biechtstoel, want er waren altijd nog wel klanten. Soms hing er ook een duf, oud fluwelen gordijntje tot op halve hoogte: kwestie van privacy? Bestond die toen al? Na de bekentenissen viel het verdict, en konden we voor een paar "Onze Vaders" en een tiental "Weesgegroetjes" weer met een witgewassen zieltje de straat op. Hoewel het niet meer van deze tijd is stond het afgelopen donderdag toch op mijn programma. Op afspraak dan nog wel. Niet in een kerk, maar in zaal Rataplan. Niet bij een ouwe pater, maar bij de dui... sorry, Raf: hier rijd ik op mijn beurt het bos in. Correctie dus: ik ging niet zelf te biecht, maar samen met La Pola en nog "twee keer negentig" medemensen zaten we te luisteren naar de bekentenissen en overpeinzingen van "de grote van Kommilfoo" in zijn nieuwe solo-productie. Een eerste keer als voldragen vertoning, geen open repetitie of try-out meer maar zo goed als af. Slechts één keer vallen, maar met klasse en veel brio weder op gestaan. BIECHT. Ben wel benieuwd naar de verdere evolutie van de voorstelling. Zijn vorige solo "Jongen toch" heb ik zeven keer gezien. Kwestie van de meerdere lagen te kunnen combineren en de totale verhaallijn te vatten. Wat dat betreft is er voor mij nog werk aan de winkel en gaat de heer Walschaerts er ook nu niet aan ontsnappen: ik heb dus nog een serie voorstellingen te gaan. Kandidaten om mij een of andere keer te vergezellen? Kijk eens in Uw kalender. Het lijkt me handig wanneer meester Raf zelf ook aanwezig kan zijn. Om daar rekening mee te houden checkt U best even de speellijst. Indien nodig is een doodle trouwens snel gemaakt. Na het optreden was er tijd voor een spa bruis en een sapje. Twee alcoholvrije piefen... Nog steeds,het blijft goed gaan. En dus kwam er na de montage van de winterbanden en het groene licht bij de tweede post-ablatieve cardio-controle een mooi slot aan een memorabele novemberdag. Tot ik het VRT-avondnieuws zag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten