Hij heeft het niet gehaald. Net geen 53 geworden, en al overleden aan de gevolgen en complicaties van prostaatkanker. Het was dan ook even slikken vanmorgen. Ik had er wel al eerder "iets" over gelezen. Dat bleek meteen redelijk alarmerend nieuws, maar ik heb nooit vermoed dat het zo snel zou gaan. Ik zag Josip als een lotgenoot, ook getroffen in de diepe onderbuik. Maar er is dus duidelijk veel verschil. Heb ik dan echt het geluk gehad waar ik zo dikwijls naar durf te verwijzen? Of zoals mijn schoonvader zaliger placht te zeggen bij het kaartspel: "Tegenslag is ook slag, jongen..." Met al wat ik de laatste jaren gelezen heb raak ik steeds meer overtuigd van het feit dat het er bij de verdeling van de levenskaarten om gaat de zwarte piet niet in handen te krijgen. En als dat toch zo is, maak er het beste van. Misschien helpt een potje blufpoker, of gaan voor een solo-slim. Miserie-op-tafel kan ook, al klinkt het niet zo mooi. Heb altijd het meest genoten van een avondje met slechte kaarten, zelfs zonder te winnen maar ook niet helemaal ten onder te gaan. Helaas, wat niet kan zal niet gebeuren. Josip moest veel te vroeg passen. RIP 'Joske'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten