Wat wil U nog meer...

Na een behoorlijk productieve maand november was het mijn bedoeling een pauze in te lassen. Dat is bij deze gebeurd, hoewel drie blogloze dagen eerder als hapering dan als rustperiode mogen ingeschat worden. Zo ziet U maar weer: het bloed kruipt... en als de blognood het hoogst is, loopt de gedolven put over van ochtendlijke inspiratie. In de porseleinwinkel dansen de muizen en tikt de klok in het westen best.
Hij is weer helemaal de oude!

Kwam ik pas met zoonlief op een late weekend-avond al zappend bij een bokswedstrijd terecht. Titelgevecht bij de zwaargewichten. Niet zomaar een boksmatch, om maar liefst drie gordels in één keer.  Of waren het er vier, neen: het zijn er vijf! Mijn geheugen wordt geactiveerd en roept herinneringen op: Rocky Marciano, Sugar Ray Robinson, Mohammed Ali, George Foreman, Mike Tyson. Deze keer ging het tussen de heren Klitsjko en Fury. Van de eerste had ik wel eens gehoord, maar dat kon evengoed zijn broer geweest zijn. De tweede was mij totaal onbekend. Ook zijn boksstijl kwam mij heel vreemd voor. Beter dan een beschrijving lijkt me de bijhorende foto. Geheel a-typisch boksen, tot zelfs een rondje wandelen in de ring met de handen op de rug. Tegen de regerend kampioen, de meervoudig titelhouder. Voor 45.000 toeschouwers. Joe Frazier deed ook van die gekke dingen: kop vooruit en zonder dekking, maar kreeg dan een paar rake klappen en wist niet meer op welk continent hij op het canvas had gestaan en daarna lag. Fury deed bijna hetzelfde maar was razendsnel in zijn ontwijkingen en reacties. Hij hield het twaalf ronden vol, won de kamp en in één klap vijf titels. Mochten Dr. Steelhammer en The Gipsy ooit voor een re-match gaan: die wil ik zeker zien. En weer met The Bramminator aan m'n zijde!

Gisteravond liep Bridge of Spies voor het eerst in de Belgische bioscopen en Polo was erbij. Een prachtige film over spionage tijdens de koude oorlog. Gegeven: een onderhandelingsdriehoek USA - USSR - DDR... Een tweede driehoek: de samenwerking tussen Steven Spielberg, de Coen-'brothers' en Tom Hanks. Ontdekking voor mij: Mark Rylance, de Russische spion die als pasmunt dient in de onderhandelingen.
Deze prent wordt vast geen blockbuster, daarvoor is het geheel inhoudelijk te sterk geladen. U moet ook even meedenken en het helpt als 'de jaren zestig' U niet vreemd zijn. Ieder zijn mening, maar de Knack-recensie sluit als volgt: "Bridge of Spies is geen meesterwerk, wel een onderhoudende, relevante en bijzonder vakkundig gemaakte Hollywoodfilm. Een voor volwassenen nog wel." Van mij krijgt ie toch vijf sterren en noem ik het een Poloiaanse aanrader. 
Stijl, sfeer, filmisch vakmanschap, stabiele acteer-kwaliteiten en daar bovenop de levensles die de twee hoofdpersonages, advocaat James Donovan en spion Rudolf Abel, ons enkele keren voorhouden:

(Tom Hanks) Donovan : "Aren't you worried?" 

(Mark Rylance) Abel : "Would it help?"

Wat wil U nog meer...?!!