Laat U niet bij de neus nemen...

Ik neem aan dat het zien van de ploegfoto hiernaast bij menig lezer van deze blog tot zwaar gefronste wenkbrauwen, een bijhorend gerimpeld voorhoofd en zacht schuddebollend zuchten kan leiden.
Het zij U vergeven en gepardonneerd, meer zelfs: ik kan er helemaal inkomen. Het is echter een vrolijke neerslag en van blijheid getuigende weergave van weer zo'n memorabel moment waarop 'De Bende van Jef' zich heeft laten gaan en met een goed doel voor ogen hulde brengt aan onze Grote Voorganger. Dit beeld past perfect in de stilaan lange rij van gedenkwaardige bijeenkomsten waar vriendschap, warmte, leute, saamhorigheid en wederzijds begrip hoogtij vieren. Uiteraard is dit een meer dan duizend woorden prent. Onnodig U hierbij te melden dat in deze niet achter de schermen wordt gekeken, oftewel in vrije variant: "What happened in Merksem, stays in Merksem..."

Uiteraard dient na zo'n uitspatting een korte periode van recuperatie ingelast. 'Toeval' wil dat ik enkele dagen voor het weekend waarin de roestige reukorganen-avond plaats vond een verse boekboterham ter hand had genomen. Komt uit de leeskast van La Pola. Leven of Dood van Michael Robotham. Had nog nooit gehoord van deze schrijver, hoewel dit blijkbaar al zijn tiende boek is. Waarvoor mijn excuses, heer Robotham.
Vanaf de eerste pagina heeft het verhaal mij in de ban, en het is dan ook niet onlogisch dat mijn hele zondag er al lezend (en middagduttend!!) moest aan geloven. Zo adembenemend én meeslepend als de titel laat vermoeden.
En dus moest ik mezelf nu verplichten om tussen twee leessessies door even aan te schuiven aan het Apple-klavier om U als lezend publiek niet al te erg te verwaarlozen. Voorlopig lukt het nog een beetje, maar ik moet toegeven dat het al snel moeilijker wordt om er mijn gedachten bij te houden. Niet eerlijk, maar het is niet anders. Ik geef het op en ga nog een hoofdstukje lezen...