Ondanks de onappetijtelijke Brusselmans-verschijningen, de al te doorzichtige en voorspelbare Van Looy-scenario's, de meer dan storende en mij sterk enerverende reclame-blokken en de, ik kan er echt niet omheen, in de breedte alsmaar dunner wordende spoeling wat het deelnemers-niveau betreft, ondanks dat alles blijft "De Slimste Mens ter Wereld" een ongelofelijk sterkte format die 'hoe dan ook' mijn kijklust triggert en mij naar de televisiezetel lokt. De finale-weken stonden met stip genoteerd, en van de laatste week heb ik geen minuut gemist. Noem mij gerust "a real quiz-addict"! Het verhaal is veel langer dan het interessant kan klinken of blijvende aandacht kan opwekken, en dus: zes foto's die voor minstens evenzoveel duizend woorden staan en het verloop van de laatste vier kwisdagen samenvatten voor het nageslacht in twee stripjes.
Voor alle duidelijkheid: nog zes kanshebbers bij aanvang van de ultieme week. Op de laatste dag blijven er drie over: Tom Waes, Kobe Ilsen en Danira "met de moeilijke achternaam". Dan volgt de alles omvattende zoektocht naar het allesbepalende antwoord: "Wordt het weer een man, of toch...??"
Kobe komt tekort in die laatste aflevering (teveel last van zijn onderbroek, of net niet?) maar Tom zorgt er, met een vette knipoog naar Danira, voor dat Adam zegeviert over Eva:
" Parijs.... Toulouse... Lyon... "
Waarop Van Looy niet anders kan dan voor de 31163ste keer én opgelucht
"Ja, 't is gebeurd!" prevelen.
Het scheppingsverhaal wordt herschreven: Eric zal eerstdaags een rib van Tom nemen om voor een volgende uitgave enkele vrouwelijke kandidaten te kloonen waarmee het even aangenaam als risicoloos kwissen is .
Ik dacht persoonlijk en bij voorkeur aan een zwevende rib...
Merci Waes!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten