Met de neus op de feiten...

Nooit harder op de fiets gereden en sneller gelezen tegelijkertijd dan gisteren. Het was dan wel op de homeo, wat met een boek in handen makkelijker is dan op een echte fiets, maar het ging erg heftig aan toe. Dat lag vooral aan de laatste hoofdstukken Robotham die ik daarbij in handen had. Ik reed in de stijl van de titel: op leven en dood. Voor niks nodig hoor, in tegendeel zelfs, maar de aanzuiging was sterker dan mezelf en de spannende verhaallijn joeg me sneller voort dan ik zelf had gewild. Eind goed, al goed. De dollemansrit ligt achter mij, het boek is uit. Voor wie van vlot weglezende thrillers houdt die in een licht voorspelbare plot eindigen is dit een aanrader. De plotwendingen in de loop van het verhaal maakten wél indruk op mij.
Meer details vindt U terug in de vorige bijdrage: klikken op Leven of Dood. Ook eens proberen?

Lees ik daarna een bericht over het Ikea-syndroom.
Zo noemt een ondervraagde UTPR-er (lid van de
Unie van Professionele Transporteurs en Logistieke Ondernemers !!) wat wij via de verkeersradio doorkrijgen als "file door ladingsverlies". Volgens hem allemaal te wijten aan doe-het-zelvers die hun auto en aanhangwagen volstouwen met aankopen uit meubelwinkels en dan de snelweg opgaan. De boel is, nog steeds volgens de specialist in kwestie, dikwijls niet goed vastgemaakt en dus vliegen de nieuwe aankopen binnen de kortste keren in het snelweg-rond.
Beetje kort door de bocht vindt Marco Polo, want waar moet ik dan heen met het rap-rap-op-stap syndroom van onze bouwvakkers? Ladder op de weg. Cementzakken op de baan. Kruiwagen op de pechstrook. Vezelplaten in de bocht van Zaventem, kranen en sproeier in die van Bath.
Schrijven we dat allemaal op het conto van de jonge starters die hun Ikea-meubelen gaan monteren?
Of mag ik het wat breder zien en ook de net-voor-het-weekend-snel-van-de-werf-politiek van allerhande schilders, metsers, en andere dakdekkers in vraag stellen? 't Is maar een gedacht, hé. En ook dat het nog steeds minder erg is om in een 'matras-op-het tweede-rijvak'-file te staan dan tussen een lichte en een zware vrachtwagen in een kopstaart-aanrijding te hangen. Gelukkig is content zijn minder erg...

Deze bijdrage sluit ik af met een verstandige uitspraak van Nico Dijkshoorn, die bij regelmaat via zijn dagboek het middagjournaal van Radio1 mag opfleuren: "Omdat de wereld om mij heen steeds wreder wordt, zoek ik het geluk op vertrouwde plekken... tracht ik mij staande te houden met kleine gelukjes van korte duur."
Dat probeer ik ook al zo lang: mij staande te houden. In de rust én de drukte van het leven, tot en met de files tijdens mijn occasioneel snelweggebruik. Verlies van lading: bloemkolen, bananen al dan niet in dozen, frisdrankblikken, wit zand, driezit-salonzetel, boekenkast, ladder, betonmolen, kat in de zak, aap uit de mouw. Sta ik daar mooi aan te schuiven met mijn neus op de alledaagse feiten...