Vluchten kan niet meer...

Kan het nog erger?
Moeilijk om daar een uitspraak over te doen?
Ik kan er alleszins niet op de alhier gangbare wijze over communiceren, luchtigheid is nu niet op zijn plaats. Een foto als deze ontneemt ons het recht om wat dan ook in deze context te relativeren. U hebt het allemaal gezien op televisie, in de krant, op websites en sociale media alom. Dit jongetje wordt voor 2015 het beeld van de wanhoop. De golf van miserie die de Middellandse zee en de Balkan overspoelt had al vele gezichten, maar dit hakt er heel stevig in. Veel eindredacteurs hebben een duidelijke/juiste keuze gemaakt door deze getuigenis van oneerlijke ellende op de voorpagina te brengen. Er worden pagina's commentaren en beschouwingen geleverd, nieuwsbulletins brengen verslag ter plaatse en praatprogramma's voeren getuigen en experten aan. De toestand wordt met de minuut erger, maar een rondetafelgesprek bij hoogdringendheid kan blijkbaar niet voor 9 september en het Europese 'spoed'overleg komt er pas op 14 september. Wat moet er eerst nog gebeuren? Er was al het kind in de sporttas, dat toen nog in leven was, nu deze kleine op het strand van Bodrum. Willen we onze vakantieherinneringen niet laten vergallen? Verwachten we heil van de Emiraten? Natuurlijk moet Assad zelf bakzeil halen en z'n eigen bevolking niet blijven vermoorden. IS tiert welig op die mesthoop van onmenselijkheid. Het enige wat de burgerbevolking daar nog kan is vluchten voor de oorlog.  En dan is het nu aan ons. Of willen 'wij' de geschiedenis ingaan als de "Wir haben es nicht gewusst 2.0"-generatie? Wij mogen niet meer wegkijken, wij kunnen daarvoor niet meer vluchten...