Una visione diversa...

Zoals eerder gemeld vertoef ik weer op eigen bodem, en dat zal U geweten hebben. De eerstkomende weken beloof ik U, teneinde de verloren tijd goed te maken, een inhaal-leuter-offensief van het meest enerverende soort. Uiteraard mag niemand zich verplicht voelen om dit te lezen, ook U niet. Edoch...
Van het voorbije mediterrane weer stak blijkbaar nog een restje tussen mijne vuile was, want zon- én maandag viel hier nog volop te genieten van blauwe lucht en aangename temperaturen. Hoboken Jaarmarkt kon dus teren op schitterend weer. Maar hoewel ik exact 40 jaar in het 'Stront Kokende Boerendorp' woon kan ik de keren dat ik over die jaarmarkt ben gelopen op één hand tellen. En ook deze keer is het er niet van gekomen. Next time...??

De start van de herfst was dus veelbelovend, maar na de eerste bocht hebben de weergoden blijkbaar ingezien dat bij een Belgisch najaar ook buien en regenvlagen horen. Waar ik twee dagen geleden nog de schaduw opzocht op het terras, pletsplonsen de regendruppels nu op de eettafel dat het een lieve lust is en blijf ik wijselijk binnen. Temperatuur naar beneden, hemelsluizen open en de verwarming terug 'en marche'. Al de tijd dus om orde op sommige zaken te stellen en de foto-collecties van de voorbije uitstappen, vakanties en andere uithuizigheden eens grondig onder handen te nemen. Een virtuele prullenmand is behoorlijk handig, zeker als de selectie streng is en de grove borstel is uitgehaald. Een mens kan niet alles bijhouden, en dan moeten er een heleboel prentjes aan geloven. Maakt het geheel wat overzichtelijker en geeft mij de kans om via het kijken weer wat beter te leren zien. Zou oefening dan toch kunst baren?

Daar zou ik in dit geval maar een vraagteken achter plaatsen en een pot zout aan spenderen. Het is U als regelmatige bezoeker van deze en vorige blog - MMMP en MMP - zeker niet ontgaan dat heer Polo zo zijn eigen maatstaven hanteert om prentjes al dan niet te selecteren. Laten we het, zoals beloofd, nog eens hebben over onze laatste trip door Puglia. Om U daar een beeld van te geven grijp ik eerst naar wat alledaagse beelden van de straat. De klassiekers zoals kerken, musea en kunstwerken of standbeelden komen 'misschien' later aan bod. Maar eerst wil ik het met U hebben over een baardige grijsaard bij de Duomo van Lecce en de resten van een kunstzinnige affiche in dezelfde stad. Is dat zwarte gat van de inkomhal toevallig zo groot? Of bedreigt het wel degelijk de bedelaar die met moeite nog net een plaatsje vindt op de foto (en in de maatschappij)? Ik zou het bij God niet weten. Dat vragen we dan maar aan die mannen van de gerafelde affiche. Vooral de rechtse: misschien heeft die met zijn vijf brillen wel evenveel invalshoeken om de realiteit te bekijken en de problemen in te schatten. Als dat moest kunnen? Ik zou er ook nog wel een paar kunnen gebruiken als het om de inschatting
van onze huidige samenlevingsproblematiek gaat.
En als ik dan het licht gezien heb, zou ik het antwoord ook op de muren schrijven? In vele flitsende kleuren, met krullen en kronkels? Deze 'ragazzo' in Brindisi was zeker niet de maker van de graffiti achter hem maar past wel perfect in de omgeving. Met wat vrienden 'hangen' in een achteraf hoek van zijn zonnige stad. Lekker chillen en voorlopig nog geen zorgen. Houden zo, kerel.
Dat was het voor vandaag. Wie zich tekort gedaan voelt en op zijn Italiaanse honger blijft kan ik wat olijven, een hap mozzarella en een glaasje Negroamaro aanbevelen. Buon appetito...