Omnia tempus habet...

Vandaag draait deze nieuwe blogversie van Marco Polo zijn derde maandblad om. Laat dat nu exact samenvallen met het begin van de astronomische herfst, dan weet U dat we er een eerste mooie zomer op hebben zitten/opzitten hebben/hebben opzitten. Mits het nodige over en weer reizen en rondtrekken door onze Westeuropese contreien mag ik niet klagen over het weer. En ook niet over de rest. Ik heb dus een mooie zomer 'achter de rug'. Maar hoe lang duren mooie liedjes al'weer'...? Na de vorige publicatie hebben we  hier te lande nog genoten van een paar aangename dagen. Er was echter ander weer op komst. Dat hebben we geweten en toevallig voor de juiste planning gekozen? Het zekere voor het onzekere, en mij aangesloten bij vrienden en vriendinnen die in een nog groter gezelschap het diepe zuiden van Italië  gingen bezoeken. Meteen kent U ook de reden voor het wederom lange wachten op een nieuwe aflevering.

Het werd een 'hete' week in Puglia, de hak en ook een stuk achillespees van de Repubblica Italiana. Een regio die mij voorheen compleet onbekend was. Natuurlijk veel kerken en kathedralen, druiven en olijven, maar ook de wereldberoemde 'trulli'... waar ik nog nooit van had gehoord! Schande? Een mens kan niet alles weten, toch?! Die kalkstenen huisjes met conisch gestapelde daken worden nog steeds op dezelfde wijze gebouwd als in de vroegste tijden. Dat verdiende een UNESCO-nominatie, en in 1996 werden ze ingeschreven op de lijst van het werelderfgoed. Om mijn achterstand goed te maken logeerden we de eerste nachten in Alberobello en hebben we van daaruit de omliggende dorpen en steden bezocht.

Een trullo, twee trulli, en een 'trulla'-madam bij de voordeur...


De madam waarvan sprake woont in Ostuni, een van de witste stadjes daar beneden, en heeft -hoe kan het ook anders- in haar smalle straatje een witte Fiat 500 voor de deur staan.

Maar als je in Italië bent zoek je ook wel naar de nationale driekleur, en die kreeg ik in datzelfde Ostuni voor de lens...
Mooier kan toch niet?
Ik hou het voorlopig bij deze prentjes. Ze geven wellicht niet het voor de hand liggende beeld van  wat deze 'cultuurreis' bij mij had moeten losmaken, maar het is nu eenmaal niet anders. Er moet nog heel wat geselecteerd worden, en dus is de kans niet gering dat U in de volgende Mededelingen nog af en toe met een fotografische reisherinnering wordt geconfronteerd. Ciao...