Afgelopen zondag 31 maart werd ik door La Pola -zoals mijn echtgenote gekend is door de blog- en Facebookvrienden- meegetroond naar het Stadsmagazijn te Antwerpen. Daar was ik toeschouwer bij een van jouw voorstellingen. Wat (niet) weg is, een uniek project in een format zoals ik nog niet eerder beleefde. Slechts zeven toeschouwers die elk in een aparte ruimte dezelfde presentatie zien. Niet zomaar een "stuk". Een scherm en een hoofdtelefoon. En het verhaal van je "tintenkillers". Die kleuren kunnen wissen, zoals herinneringen worden gewist. Wat er was en wat er overblijft, wat (niet) weg is...
Uitzonderlijk mooi en zeer aangrijpend. Jouw persoonlijk verhaal over verlies en gemis. Over kwijt zijn en zoek raken. En dat dàt nu net niet hetzelfde is. Ik raakte danig onder de indruk van je woordkeuze. De invalshoeken van waaruit je al die getuigenissen en standpunten belichtte deden mij af en toe duizelen. Ik ben dan ook niet meer van de jongste en moest herhaaldelijk diep gaan om niet uit het wiel te worden gereden. Heeft wellicht ook met geheugen en snelheid van begrip te maken. Hoewel ik meestal denk mij daarover niet te mogen beklagen. Dus toch? De energie die we zijn en die nooit verloren gaat. Via de eerste wet van de thermodynamica kwam ik terug bij Stephen Hawking en zijn "Antwoorden op de Grote Vragen". Het geheugen als verhalenverteller. En wàt wij dan onthouden: niet het moment, maar de foto. Het bijhouden en onthouden... Dat tweede is toch een ontkenning? Maar in deze wel ongeveer hetzelfde: verzamelen en in gedachte houden. Hoe je kwam aandragen met je overvolle kleerkast en dat dan toch geen goed voorbeeld vond. Hoe je de wetenschappers aan de tand voelde, de technieker van Eandis uit zijn kot lokte, de 85-jarige danseres aan het woord liet. Zij die elke dag de moed had om voluit te missen...
Beste mevrouw Leysen,
Je hebt mijn ogen en mijn hart geopend. Het werd een ware rollercoaster van 50 minuten. Een heel aangrijpend lesuur lang, want ik heb veel geleerd. Over missen, kwijt zijn of zoek raken. Over bijhouden of wissen, vergeten of onthouden. Dus schrijf ik dit om je te bedanken voor de beklijvende voorstelling in het Antwerpse Schipperskwartier en om de ervaringen die je met ons deelde. Ik houd uw tintenkiller als aandenken. Aan uw intrigerende woorden en wat ik daarvan opstak.
Warme lentegroeten,
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten