Nadat de Parijse kathedraalbrand is geblust doen de enkele superrijke restauratie sponsoren er alles aan om elkaar de publicitaire loef af te steken. De hele historie zorgt ervoor dat de aandacht voor de bultenaar van de Notre Dame die andere klokkenluidergeschiedenis helemaal in de schaduw heeft gesteld. Julian Assange kan er dus naar fluiten, en pas later zal hij en zijn uitlevering in het nieuws geraken. Als het dan nog 'hot' genoeg is natuurlijk.
Iets helemaal anders nu. Gisteren bezoek gehad van broer en zus, genoten van de zon op ons terras en non-stop bijgebabbeld. En dat ging zo maar door. Aan tafel dan, de radio aan, en nog net op tijd om de laatste minuut van Victor Campenaerts' recordrace meter per meter te horen aftellen. Compleet vergeten. Niks van gezien, want weet dat er nog zoveel te vertellen viel tussen toasts en boterhammen door. De anekdotes en de verhalen bleven maar komen. Uitzwaaien en tot een volgende keer. Slapen. Pas vanmorgen las ik tussen de online triomfartikelen over onze uurrecordhouder ook een bericht over de UEFA Champions League. Ajax Amsterdam speelde in de kwartfinale de terugwedstrijd op het veld van Juventus Turijn. Helemaal vergeten, niet aan gedacht. Dat was in 1973 wel even anders, maar toen ging het om de finale en dus om de beker met de grote oren. Ten huize De Mondt in het grensdorp Essen werd toen erg meegeleefd met de gouden Ajax-lichting. Althans door de jonge generatie, want vader Pierre was hevig supporter van de Italianen en vooral tegen de Hollanders. Wij, de jonge garde, gingen hem verrassen en na het dagelijks werk afhalen van het station. Thuis konden we nog voor het avondmaal samen de tuin in voor een potje voetbal. De rood-witte Ajax-clan tegen die ene bianconeri aanhanger. Wie bij wie hoorde zie je niet alleen aan de kleur van de uitrusting, maar nog meer aan de bijhorende jaren '70 kapsels. Wat wij ervan terecht brachten weet ik niet meer, wel dat we ons moesten haasten om tijdig aan tafel te zitten. Want wie zijn bord niet leeg had gegeten mocht nog niet naar de televisie-kamer voor de voetbalmatch. De gehele opstelling van Ajax ken ik niet meer uit het hoofd, maar deze kleppers waren er zeker bij: Wim Suurbier, Barry Hulshoff, Ruud Krol, Arie Haan, Johan "de Nees" Neeskens, Gerrie Mühren, Johnny Rep, Piet Keizer en natuurlijk Johan Cruijff. Uiteindelijk won Ajax met 1-0 en mocht het "derde-keer-goede-keer" de beker definitief mee naar Amsterdam nemen.
Gisteren gingen de huidige Ajacieden winnen in Turijn, en dus gaan ze door naar de halve finale. Daar treffen ze Tottenham Hotspur. Die zag ik wel bezig daarnet, en zich in een dolle wedstrijd met zeven goals plaatsen ten koste van Manchester City. Een meer dan aangenaam avondje Europees voetbal. En we hadden hierbij met z'n vieren ook nog wel een voormatchke willen spelen, zeker weten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten