De eerste post-paasweek zit erop. Eieren rapen was er niet bij deze keer. Wel zat midden in deze week "25 april" geprogrammeerd: de naamdag van schrijver dezes. Marcus, Marco, Marc, Mark, Marrek... whatever, you name it. Veel voeten had die dag niet in de aarde, hoewel... toch een strandwandeling die er mocht wezen. Een weekje De Haan leent zich daartoe uitstekend. En ook om herinneringen op te halen, pure nostalgie. Sunparks: met de kinderen eind jaren '80, als verblijfplaats tijdens een talententornooi voor Sunair Oostende in de mid-nineties en daarna voor een summerbreak met de kleinkinderen in het eerste decennium van deze eeuw. Nu gewoon even uitwaaien en tussen de wisselvalligheden van het weer door profiteren van wat er nog rest aan voorjaarszon. Een niets om handen week, geen gedoe, relax. Tenminste nadat de haan drieëndertig keren heeft gekraaid...
Qua timing perfect om een volgende boek uit te lezen. Zat een hele tijd verstopt achter meer urgent leeswerk. Noem het toeval of niet, maar beter dan dit heb ik zelden een boek op het juiste moment en ritme gelezen. Heb er m'n tijd voor genomen en bij regelmaat een heel hoofdstuk herlezen. Om het goede gevoel opnieuw te proeven. Ben dan ook een liefhebber van Herman van Veen. Vorig jaar begonnen aan wat voorlopig zijn bio-trilogie kan genoemd worden. Het begon met Voor ik het vergeet. Probeerde toen voor 't eerst en in navolging van "den Herre" mijn barokke zinsconstructies aan de kant te schuiven. Kort daarna las ik Herinnerde dagen. Ook nu weer diezelfde stijlaanpassing. Het lukt me vrij goed en probeer het deze keer wat langer vol te houden. In het leesverslag staat nog iets over Duvel-quota. Da's nu niet meer aan de orde. Ben al 19 maanden 0.0%... En dan nu Voor het eerst. Om het wat ingewikkeld te maken: derde keer goede, betere, beste keer? Wat het boek al helemaal aantrekkelijk maakt is de ondertitel: "Verhalen over ouder worden". Prachtig geschreven, over hoe een man de levensjaren met bijhorende ervaringen stapelt. Leer er ook door dat "ik" niet belangrijk is, noch ben. Wil dat vanaf nu ook eens een kans geven. Proberen gaat mee, zei mijn schoonvader aan de kaarttafel en hij kwam een vieze negen uit. Nu nog een rustige wandeling doorheen de Bosduinen. In De Haan aan Zee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten