Van alles en nog wat, dat is de synoptische weergave van wat deze mededeling u te bieden heeft. Snel door scrollen dus of hooguit een diagonale blik over werpen, of toch curieus genoeg om dit schrijfsel tot u te nemen. De keuze staat vrij, net zo vrij als meningsuitingen hier te lande zouden moeten zijn en blijven. Laat ons maar beginnen bij het begin.
Zo fervent als toegewijd lezer die ik ben start ik misschien best met de lecturale stand van zaken. Nadat ik de wiskundige papegaai even het zwijgen heb opgelegd, een doek over de kooi gegooid en het boek in de wachtrij heb gezet... ben ik begonnen aan de biografie van Paul Simon. Een van mijn favoriete zangers, en dus een levensverhaal dat ik wilde verwerken zoals ik eerder met Leonard Cohen heb gedaan. Dat kost tijd. En moeite. Maar geeft enorm veel voldoening.
De geleverde inspanning en concentratie leidden wederom tot een splitsing van de activiteit. Een logische en in dit geval geheel voor de hand liggende dan nog wel. De heer Simon heeft in het eerste deel van zijn loopbaan samengewerkt met ene Art Garfunkel. Dat weten we allemaal en ook dat ze na vijf albums, van matig tot onvergelijkbaar succesvol, uit elkaar zijn gegaan. Wat daar allemaal achter zit en hoe die jaren en de productie van de bijhorende platen zijn verlopen, dat heb ik nu achter de kiezen: de eerste 9 hoofdstukken, uitgesmeerd over 176 bladzijden. De 5cd-box met de Columbia Studio Recordings 1964-1970 binnen handbereik en tussentijds in gebruik... ook daarvan moet ik de uitgeschreven teksten nog doorgronden. Zeer boeiend. Maar nu dus wel een goed moment om de lectuur even aan de kant te leggen en een rustpauze in te lassen. Wordt dat een gewoonte? Goed of slecht?
Ik laat dan maar de andere interesses aan bod komen: basketbal Oxaco-Gembo was er eentje van - dat wist u al - maar we gingen ook naar de film: Beautiful Boy. Straf biografisch drugsverhaal van vader en zoon Sheff. Heel sterk in beeld gebracht in een regie van Felix Van Groeningen. Draait nog in Kinepolis en UGC Antwerpen. Ook in Gent, Turnhout en Mechelen staat hij nog op de speelkalender. Reclame? Absoluut, een aanrader. Zeer beklijvend, niet echt opwekkend maar sterk en pakkend verhaal.
En dan waren er in het weekend de finales voor de Volleybalbeker van België. We kregen bezoek van "Erwientje"die na de zaterdagtraining en op de terugweg naar huis even een tussenstop inlaste. Heerlijk weerzien. Tijd gemaakt om eens goed bij te babbelen. Zondag hebben we ons beperkt tot tv kijken, maar ook dat was de moeite. Aalst (het team van scouter Erwin M) haalde het niet bij de heren. Maar dat deden wel de dames van Oostende, en dát is de club van zijn dochters. Dus toch nog feest in Leffinge?!
Tussen de finales door liep ik op het einde van een snelle Polderwandeling mijn oud-buurman Hubert S. eindelijk nog eens tegen het lijf. Tijd voor een babbel die ons al snel terugvoerde tot in de late jaren '70. Wat een weerzien. Hoewel de afstanden niet zo groot zijn was dit er decennialang niet meer van gekomen. Hier breien we zeker nog een verlengstuk aan. No more sounds of silence...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten