Mijn langste dag...

Een tiendaagse blogbreak is wederom een feit. Voor het eerste stuk betreft het een "eigen schuld - dikke bult" verhaal en van het een kwam het ander. En toch, het begon allemaal zo goed: afspraak met de nieuwe vaatwasmachine en bijhorende techniekers voor de installatie van het apparaat. "6.30 am"... eerlijk waar, en ze waren op tijd. Klus geklaard en wij content. Later op de dag extra genoten van de siësta en 's avonds een één-op-één gesprek met maaltijd - of was het omgekeerd - met mijn sportkot-makker Louis VB. De wereld en zijn fratsen nog een keer de revue laten passeren. Waar we vroeger nog met voorstellen kwamen om de maatschappij te verbeteren stellen we nu alleen nog vast dat het niet zo simpel is. Níet zo simpel a'mmaal als de Fixkes ooit zongen. En dat het zeker zo niet verder kan. Maar goed: op een ordentelijk uur sluiten we de gedachtewisselingen af en rijden elk ons-eigen-huis-waarts. 

En hier verschijnt dan de schuld en de dikke bult op het schouwtoneel. Heer Polo, net even niet attent genoeg, begaat een dom manoeuvre, kruist de baan van een tegenligger en knalt er vol tegenaan. Geen half werk, wel een degelijke ket die op het eerste zicht en in de donkerte van de avond als een volwaardige "perte totale"  werd ingeschaald. Tegenpartij blijft rustig en zelf begrijp ik direct dat hier niks valt te bedingen op de verantwoordelijkheid. Verzekering bellen en die contacteren de depannagedienst. Na wat heen en weer takelen en de vervangwagen oppikken lig ik om 00.15 am in bed.  Langste dag is een feit... 

Bij daglicht bleek het dan weer mee te vallen, maar de som moest nog gemaakt worden. Nog een degelijke auto, maar al wel op jaren. Diesel, dus gebrandschat in België en met  Euronorm 4 een beperkt voortbestaan toegedicht tot eind 2019 in de LEZ's van ons landje. Niemand teleurstellen en onszelf niet al te zeer op de proef, snel uitkijken naar een andere. Saloncondities gelden nog, nu nog wel een prijsje voor een dieselwagen en geen kosten voor een reparatie. Dit is dus de nieuwe...

Tot zover deel één van mijn verhaal. Al bij al valt het natuurlijk mee, want geen gekwetsten. En heel voorzichtig gesteld bijna een goed nieuws-show. Als het dan toch moest gebeuren leek dit wel een ideaal moment. Nu naar bed. Tijd en omstandigheden zullen bepalen of u morgen deel twee onder ogen krijgt. You ain't seen nothing yet!!