Over and Over and Over Again....

Is wat er in de vorige bijdrage aan bod kwam de trigger geweest, de klik die mijn vergalopperen in gang heeft gezet? Ik zou het bij god niet weten. Feit is dat er in de dagen na de "botsing" nog heel wat te regelen viel. Lees daarvoor de derde alinea van "Mijn langste dag...". En dat we het allemaal weer snel op orde wilden krijgen. Bijna was dat ook gelukt, bijna even zo snel als ik het eerder heb opgeschreven. En toen werd het vrijdag. Weekend in aantocht, en geen speciale plannen. Dacht ik toen nog. Tot ik wat cardiale onregelmatigheden leek op te merken. Nog even twijfelen, dan toch huisarts bellen, consult, spoedopname kliniek en finaal doorverwezen naar hartbewaking. Dacht er met één tot hooguit enkele nachtjes vanaf te komen. Fout gedacht: het werd een ganse week vol pension in GZA Augustinus. En dus was het dan toch weer prijs: VKF en zoeken naar een oplossing. Ook dit gaat blijkbaar een verhaal van lange adem worden: over and over and over again...

Ondertussen ben ik terug thuis. Met een hele waslijst aan consultaties en afspraken voor onderzoeken tijdens de komende weken. Maar goed, de strijd is weer aangebonden en als naar goede gewoonte voelt heer Polo zich klaar om de handschoen op te nemen. Ten gepaste tijde zal ik u verder informeren over mijn toestand. Die is uiteraard ernstig, maar verre van hopeloos. Benieuwd ook of deze foto extra ramptoeristen naar de blog gaat lokken, net als die van mijn verfomfaaide Vectra 1.9D? We 'll see...