Ik ging het er niet over hebben vandaag, de media zouden er wel bol van staan. Dat dacht ik gisteren. Zelfs vanochtend nog. Niet echt dus, hier en daar een vermelding maar verder het pre-electorale nieuws van de dag. En de Rode Duivels. En daarom: voor wie te jong is om te weten wat er toen in 2001 gebeurd is, en ook voor wie al te oud wordt om het zich nog te herinneren.
Nine Eleven... in mijn geheugen gegrift. Waar was ik toen ik het vernam? Stond de hele namiddag op het sportveld (zonder smartphone!), mij van geen kwaad bewust. Na de atletieklessen sprak een collega mij erover aan. Hij had iets van horen zeggen, nog geen details. Was iets heel ergs gebeurd in New York. Ik moest, zoals steeds in die tijd, snel-snel de auto in en dan naar Deurne. Assisteren bij een RBA-training in de Arena. Onderweg nieuwsflashes op de radio. Geen tijd meer voor muziek, ook geen ander nieuws. Besefte pas enigszins wat er gebeurd was toen ik de Antwerpse ring opreed. De dagelijkse file, aanschuiven, aangeslagen gezichten in de andere auto's. Het gaat nipt worden voor de training. Was al lang niet belangrijk meer: we hebben een balleke gegooid en wat gebabbeld met "onze" Amerikanen. Zo verliep mijn Nine Eleven. Sindsdien is die elfde helemaal niet meer dezelfde als de twaalfde of de tiende. Rozengeur, Maneschijn, Rozeschijn... (Herman Van Veen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten