Ondanks de nieuwe voorraad op de plank en de tussengeschoven aanbieding van zoonswege heeft heer Polo toch niet kunnen weerstaan aan de drang om nog eens door de eigen boekenverzameling te struinen. Op zoek naar wie of wat? Geen idee. Of toch, naar een herkenbaar gevoel en eerdere leeservaring die bij het actuele nazomeren past? En of deze verklaring de lading dekt? Geef er maar een uitleg aan. Ik voel aan mezelf dat het niet helemaal klopt, maar het gaat wel de juiste richting uit. En wat bleek het een goede keuze te zijn. Helemaal weggeblazen door deze tweede lezing van Jeroen Brouwers' BEZONKEN ROOD. Bij nader inzien en na gericht opzoekwerk in het MMP-archief hoeft van enige seizoensgebonden connectie helemaal geen sprake te zijn: ik kreeg het boek eind 2010 bij één van de pakjes-avonden en las het direct tijdens wat toen een echt winterse periode met "Witte Kerst" was. Ook toen al trof La Pola mij midden in mijn lezershart. Merci, schat!!
Een heel aangrijpend boek, geladen en zwaar beladen en met al te weinig vrolijkheid. In tegenstelling tot een kleine acht jaar geleden pik ik er nu toch een positieve noot uit. Op pagina 34: "Ketemoe lagi mama!" De woorden van onze baboe toen ze huilend afscheid nam voordat mijn moeder in de vrachtwagen verdween die haar en de jongste kinderen naar het kamp zou brengen. Ze betekenen méér dan 'vaarwel' - ze betekenen: 'heb het goed of wees gelukkig daar waar je bent of heengaat of zult verblijven.' En dus vanaf nu en voor elke keer dat wij hier tussentijds afscheid zullen nemen van elkaar: "Ketemoe lagi." Wees gelukkig, U allen die bij regelmaat een oog werpt op deze schrijfsels...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten