De eerste van de nieuwe maand om de vorige af te sluiten, zoals het wel eens meer gaat hier. Een kort meervoudig portret en overzicht van de voorbije hooimaand die deze keer bij mijn weten meer hondsdagen bevatte dan ooit tevoren. Om te beginnen bracht juli mij een bijzonder leestriplet. Naast Giovanni's Kamer (James Baldwin) haalde ik ook Sterven van Arthur Schnitzler en Emmanuel Macron, een niet echt hoogstaande biografie door Anne Fulda op bibliothecaire uitleenbasis in huis. Voor mij zijn deze drie schrijvers nobele onbekenden. De naam Baldwin deed wel ergens een belletje rinkelen, maar ook niet meer dan dat. Het boek wist me wel te boeien, zowel om de thematiek, de locatie als het tijdsmoment waarin het verhaal zich afspeelt. Een zwarte schrijver brengt begin jaren '50 een uitsluitend blank verhaal over de mannenliefde in het na-oorlogse Parijs. Heel indringend geschreven. Van Schnitzler had ik, tot mijn grote scha en schande allicht, nog nooit gehoord. Een ontdekking dus, en wat voor een. Als U de moeite neemt om de link hierboven aan te klikken en de recensie even door te nemen zal U meteen begrijpen waarom dit werk mij zo heeft geraakt. Tenslotte was ik benieuwd naar het levensverhaal van de huidige Franse president en dacht in deze biografie een antwoord te vinden op mijn vragen. Veel informatie maar op eentonige wijze gebracht en bovendien in een onverzorgde vertaling. Het moest blijkbaar vooruitgaan. Twee op drie dus, en voor het laatste boek een onvoldoende. Wel uitgelezen uit nieuwsgierigheid, zij het met horten en in hinkstap gesprongen stoten. Hopelijk doet mijnheer Macron het zelf beter tijdens zijn ambtstermijn als leider van de Franse Republiek...
Ook wat ons reisverslag betreft ben ik aan een afronding toe. Voor we terugkeren op Zweedse bodem trekken we nog even door Finland en dat begint in de buurt van het drielandenpunt. Onze eerste stop is bij Kilpisjärvi. Tussen de vakantiehuisjes op het domein van ons hotel spotten we twee kanjers van rendieren. Deze mannetjes laten het niet aan hun hart komen. Onverstoorbaar grazen ze verder, en achter een vrijstaande cottage vinden ze een plek om rustig te herkauwen. De zomer is er voor hen om zich vol te vreten, op die manier aan kracht en gewicht te winnen en zich zo voor te bereiden op een slopende herfst waarin naast vrouwtjes versieren, de harem bewaken en paren geen tijd meer zal zijn om op tijd en stond te eten. Dat het deze twee binnen enkele maanden niet zal ontbreken aan dominantie valt af te lezen aan het prachtige gewei dat ze dragen. Eet maar goed jongens, ge zult het kunnen gebruiken...
Verder gaat de reis zuidwaarts naar Muonio, waar de gelijknamige rivier de grens afbakent met buurland Zweden. Om de boel nog wat ingewikkelder te maken tref ik daar een meermin op de rotsen die sterk doet denken aan die van Kopenhagen. Eén die ook hier voor mooi weer zorgt. Gedaan met de koelte, we zoeken hulp bij de ventilatoren want de zomer heerst ook in het Hoge Noorden. We bezoeken er de nabijgelegen Huskie-farm met een Belgische gids uit Kontich. Boeiende en zeer informatieve verhalen over haar werk met de honden, zowel de zomerse als de winterse bezigheden. Iets verderop krijgen we een rondleiding op een rendierfarm. Veel uitleg maar weinig dieren, want die trekken tijdens de zomer zelf hun plan in de wijde natuur. Pas tegen het najaar worden zij terug verzameld tijdens de grote round-up. Meer info op verzoek ten huize Polo...
We naderen het einde van de reis. Na een lange passage doorheen open wegenwerken, één lekke band en een vlotte depannage met aansluitend verhelpen van het euvel checken we in bij Kukkolaforsen. Bekend om een kort hoogseizoen voor het vissen op de stroomversnellingen. Met een schepnet aan een lange stok wordt eind juli-begin augustus nog steeds gevist op de kleine marene, een zalmachtige vis die hier dan 'en masse' gevangen wordt. We bevinden ons nu op de Zweedse oever en zien Finland aan de overkant liggen.
Hier verdwijnt de zon in de hele late uurtjes alweer voor korte tijd achter de horizon. Kleur en licht, het gaat me weer een hele tijd achtervolgen. En wat een beelden. Om twee uur 's nachts, kolkende nevelslierten boven het dagwarme water van de stroom, de staketsels van de vissers op de voorgrond en heel in de verte een machtige marene die vleugels heeft gekregen en op de mist lijkt te drijven. Ga dan maar eens terug slapen. Geen denken aan, ik blijf verder foto's maken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten