Marco y Saturno...

't Zit erop. Mijn 25 beurten 'zonnebank' zijn achter de rug. Heb er gelukkig weer een positieve beleving van kunnen maken. Dat had, hoe kan het anders, ook met het weer te maken. Naar goede gewoonte, en zolang mijn ouwemannen-motoriek ertoe in staat is, maak ik mijn therapie-verplaatsingen met de fiets. Die zijn telkens vlot, en op een enkele keer na, ook droog verlopen. Dat geeft de burger moed, en dan kan zelfs een ferme plensbui tijdens de laatste heenrit - gisteren dus - geen roet in het eten gooien. Als ik deze met de grenzen van politieke incorrectheid flirtende uitspraak nog mag gebruiken? Tussentijds heb ik wel even bezoek gekregen van Montezuma. Die wilde, zoals steeds als hij zijn neus aan het anale venster steekt, uiteraard zijn gram halen. Ik neem aan dat het nu veeleer een gevolg was van een vleugje buikgriep dan dat het te maken had met de Saturnus-radiatie op mijn darmregio. Met de nodige doses Immodium en een handvol Enterol-capsules hebben we orde op zaken kunnen stellen, de agressor terug gedreven en de defecale toestand genormaliseerd. Geen reden dus om de dagdagelijkse routines te onderbreken. Dat dagdagelijkse mag U niet al te letterlijk nemen, ook ik niet als patiënt. Het gaat hierbij natuurlijk, en allicht onder vakbondsmatige druk, om werkdag-dagelijks: tijdens het weekend dus ook geen bedrijvigheid op Saturnus, en al helemaal niet op Mercurius. Ook niet tijdens de feestdagen. Voeg daarbij nog af en toe een onderhoudsbeurt van de machine - waar ik niks op aan te merken heb, wel integendeel: safety first - en dan kwam ik deze keer voor die 25 beurten op een totaal van 37 dagen. Da's dan twee op drie, zeker? Maar goed, no worries: zolang dat het rendement of de functionaliteit van de behandeling niet schaadt hoort U mij niet klagen. Blij dat het bestaat om 'ons' te helpen als we 'het' aan onze slikker hebben... En dus heb ik een pact gesloten. Staat stoer tegenwoordig en past perfect in de tijdsgeest: een stralingspact met de bemanning en de apparatuur van de Saturnus-unit in GZA - Sint Augustinus - Wilrijk. Dit was mijn derde optreden aldaar, en zoiets schept een band. 2010 'klein bekken' 33 maal,  2014 'borstbeen' 5 maal, 2016 'buikholte' 25 keer... Dan weet een mens zo stilaan wat hem te wachten staat: trappen af, badge inscannen, beurt afwachten, "meneer De Mondt"..., kleedhokje, uitkleden en wachten, "Goeiemorgen"..., 14 passen van cabine 1 naar de bestralingsruimte, 18 vanuit cabine 2, positie checken op de tafel, af en toe lijnen bijschilderen, "We gaan eraan beginnen!", tafel bijstellen met afstandbediening, lig nu recht onder de linker basisster van de Grote Beer - zelf uitgevonden op de led-sterren-hemel van Saturnus, stralenprojector draait een zoemend rondje rechtsom, ik tel met gesloten ogen tot 60, daarna een rondje linksom, weer 60, de regelmaat doet deugd, "Voilà, 't is weer gebeurd", "Bedankt. Tot morgen...", 14/18 passen terug naar de respectievelijke cabine, aankleden, trappen op. En dan weer op de fiets en huiswaarts. Voor een kopje koffie. De regelmaat doet deugd, en dus voel ik mij ook goed in mijn pactuele overeenkomst. Nu een maand afwachten en dan het resultaat checken. Duimt U voor mij even mee en dan komen we zeker uit bij de zo gewenste lage(re) PSA-waarde.  Dan kan ik er weer voor een tijdje tegen, want wees gerust: U bent van mij nog niet af. Misschien val ik in herhaling, maar net als de heer Van Veen ben ik ten stelligste van plan om nog een hele lange tijd op de meest storende wijze aanwezig te blijven in dit ondermaanse. Met dank aan allen die mee in het pact zitten: Marco y Saturno...