Addio Amore...

We hebben pas afscheid genomen van Marc Sleen en Leonard Cohen is van ons heengegaan. Ook Robert "Napoleon" Vaughn is niet meer. Dirk en Danny - bij de grote massa niet bekend, maar via enkele kennissen en de virtualiteit van FB tijdens hun lange eindstrijd met het leven tot mijn veld van gevoeligheden toegetreden, zijn ook zopas overleden. Er leek deze keer wel geen einde te komen aan de lijst. Net als de vallende bladeren... het is er de tijd weer voor, ook dit jaar. Elk jaar opnieuw. En dan moet ik toch naar buiten. Er is een ladinkje proper brandhout geleverd.
Daar maak ik dan even werk van: kruiwagen laden, oprijden, uitladen en stapelen, leeg terug en opnieuw, en opnieuw, en opnieuw... Met de regelmaat van het stapelen en het stappen zet ik dingen van mij af. Het doet deugd, het geeft me tijd om de zaken op hun waarde te schatten. In het begin valt mij niks op, maar bij iedere retour lijkt die kleine rode vlek meer en meer in het oog te spingen. Naar het einde toe zie ik het dan toch: een late roos in de kille avondzon. Opgedragen aan Dirk, Danny, Marc, Robert en Leonard. Ik noem haar "Bataclan" en gedenk nog anderen...

Er staat die avond nog meer op het programma. We hebben kaartjes voor een optreden van Tutti Fratelli in zaal De ROMA in Antwerpen 2140, Borgerhout. Addio Amore is, net als hun vorige creaties, een heel aparte productie van Reinhilde Decleir en haar al even bijzondere theatergroep. Beeld en klank, heel veel aanvoelen en soms ook tekst. De menselijke stem die bij regelmaat en net als in de realiteit compleet wordt overdonderd en letterlijk wordt weggeblazen. Dagelijkse realiteit in een heel ongelijke wereld komt met strakke suggesties perfect aan bod. Soms heb ik de indruk dat het te lang duurt. Later snap ik (misschien?) waarom: in het echt is dat net zo, en daar kijken/zappen we weg als het onaangename vluchtelingen-, illegalen- en/of daklozennieuws ons gaat enerveren. Hier is er geen ontkomen aan: de impact van de theateract lijkt sterker dan de realiteit. Weet niet hoe ik het nog moet verwoorden, ben geen specialist noch recensent. Ga dus af op mijn buikgevoel en zeg: "Op 9, 10 en 11 december staan ze er opnieuw, in de Bourlaschouwburg. Er zijn nog kaartjes. Dus: kopen... en gaan!"
En weet mij te zeggen wat U er van vond...