Het hart op de juiste plek....

"We zullen wel zien.." was de slotstelling van mijn vorige blogpost. Wel: "We hebben het zeker gezien." En we zagen deze keer dat het goed was. Het was verDuveld goed!! Iedereen content, behalve Rafael Van der Vaart in Studio France op NPO1. Maar die heb ik zelf niet gehoord, en dus laat ik er mijn pret niet door bederven. Het was een mooie wedstrijd: inzet en daadkracht waren aanwezig en de technische kwaliteiten kwamen voldoende aan bod. Ja hoor, ik heb het nog steeds over de Roze Druiven (voor wie niet mee is: ik vrees een boete vanwege de KBVB wegens het ongevraagd gebruiken van de merknaam "**** *******" vandaar de fruitige variant) die in een weergaloze wedstrijd de Hongaren opzij zetten en zich plaatsten voor de kwartfinales van het EK France 2016. En dus spelen "we" vrijdag in Lille-Rijsel tegen Wales voor een mogelijke plaats bij de laatste vier. Go Belgium Go !!!

Da's een heel eind verder dan de poulefase waarmee dit kampioenschap begon en hetwelk we eind vorige week definitief achter ons hebben gelaten. Dat werd afscheid nemen van ploegen die ik niet zo erg mis, zoals Albanië bijvoorbeeld, maar ook van supporters die dan wel een leemte achterlaten... van datzelfde Albanië dus. In die wedstrijden is het dikwijls ook meer uitkijken naar beelden van de tribune dan naar het wedstrijdverslag zelf. Maar ook tijdens Zwitserland-Polen, eerste match van de knock-out fase, was er extra-sportief een en ander te verhapsnappen wat we nu omwille van een gemiste Helveten-penalty moeten missen voor de rest van het tornooi. Samen met de Alpenmannschaft is ook madame Blerim Dzemaili haar vent naar huis gevolgd. Het ware niet fout geweest had ze alleen het kind met de vader meegestuurd en zelf nog een paar keer op de tribune plaatsgenomen. Tijdens de matchen van Duitsland bijvoorbeeld: heel degelijk voetbal maar oersaai. Weinig spektakel, tenzij je een ballenkrabbende en vingersnuivende coach onder die noemer wil rangschikken. Dan liever en bij regelmaat de ravissante Erjona Sulejmani in beeld tijdens de spelonderbrekingen...
Maar goed, het is niet anders en ik zal ermee leren leven. Dat een en ander niet geheel onbelangrijk is in het motivationeel gebeuren bij sportwedstrijden bewijst het verloop van de NBA Play-off Finales: van 3-1 achter en na een nooit eerder vertoonde remonte naar 3-4 winst óp het terrein van de tegenstander.  Cleveland  heeft het voor de eerste keer gedaan. Iedereen spreekt over een fantastische Lebron James, sommigen vermelden nog een ongelofelijk sterk spelende en raak schietende Kyrie Irving, alias Uncle Drew, maar niemand, of zeker te weinig analisten hebben het over de echte stuwende kracht achter de Cav's...

Om dit alles te verwerken zijn Polo & Pola voor enkele dagen uitgeweken naar de Veluwe: Nunspeet. Vincent Van Gogh zou hier even gewoond hebben en Eibertje bracht vanuit Vierhouten, dwars doorheen het bos, haar eitjes naar de markt. Niks bijzonders, gewoon even weg. Het was evenwel geen bronstperiode - dat wisten we - en dus geen burlende edelherten tijdens de fietstocht, maar wel heel andere en aangenaam nieuwsgierige bewoners op de Veluwse velden. Met het hart op de juiste plaats...