Goed gevulde agenda...

Zoals de titel het zegt is er tegenwoordig een en ander te beleven in de omgeving van Marco Polo, en dus toon ik 'karakter'. Want beloofd is beloofd en er gras overheen laten groeien is in deze geen optie.
Hier komt ie dan 'aflevering 17 - my lucky number' van de nog steeds 'en rodage' draaiende MMMP.

En laat dit nu geen toeval zijn, maar goed afgesproken: we startten de week met eindelijk nog eens een tripje naar onze Belgische kust. Bea M wacht ons op met open hart en armen. We zien elkaar enkele keren per jaar en dit is er één van. Er moet weer heel wat bijgebabbeld worden, hoewel: hier moet meestal niks. Deze dame staat met stip/ster genoteerd in onze contactenlijst en dat toont ze ongeweten, maar met verve. Na de middag gaan we aan de rand van het Zwin een wandeling maken: niet te ver, maar wel eentje om "U" tegen te zeggen. Tijdens de rit heen en terug ontpopt Beatrijs zich tot een onvergelijkbare GPS die mij op zeer originele wijze doorheen de wirwar van het Knoks-Heists-Zoutes stratennetwerk loodst.
Crembo met vakantie, alles heeft ze gezien...


Daarna aperitieven op het strand, een blote voeten wandeling door het zand en lekker 'warm eten' thuis. Kan het niet laten om fotografisch herinneringen op te halen van twee jaar terug. Deze keer mag ik zelf ook in beeld. De lichtinval trekt mijn scheve schouder nog wat lager. "Et alors?" zeggen ze hier Zoute-weegs...



De avond vordert, de zon gaat stilaan schuilen.
Het licht twijfelt tussen diffuus en breekbaar, maar doorloopt vooral de vele tinten Noordzee-grijs.
Wij maken plannen voor het najaar. Bedankt Bea voor de fijne dag. We nemen met opzet de express-weg en rijden met Scandinavische rustigheid huiswaarts. Morgen is er weer een dag...



Jazeker, en wat voor een. Ook hier kwam er een goed beredeneerde afspraak aan te pas om nog een gemeenschappelijk gaatje in de verschillende agenda's te vinden. Met de buren op de fiets naar onze ex-buren die het sinds enige jaren een paar gemeentes verderop hebben gezocht. We verlaten ons op de knooppunt vaardigheden van Raymond en arriveren na een goed uur via de Rupeldijken in de buurt van Hellegat-Noeveren. Het weerzien doet deugd: warme knuffels bij een gematigde zomertemperatuur. Perfect. Herman zorgt al direct voor een verDuveld verfrissende aanvulling van de vochtreserves. Veel tijd om daar van 'aan te komen' krijgen we niet: Yoland', de immer dartelend jonge deerne, neemt ons op sleeptouw doorheen het Onroerend Erfgoed van hun nieuwe thuisbasis. Ik heb er voor moeten googelen, maar weet nu dat Hellegat bij Niel hoort en de wijk Noeveren, waar geen straatnamen maar enkel huisnummers bestaan, bij Boom. Deze oude steenbakkerijgehuchten aan de boorden van de Rupel hebben een lange en aangrijpende geschiedenis. 't Geleeg met de 'leuzzes', de droogloodsen waar de klampers voor het bakken werden uitgelegd en gestapeld, de werkmanshuisjes in de 'Averechtse Root' zonder voordeur maar met een uitgang recht naar de werkplaatsen, de oude kleiputten die nu als plassen en vijvers her en der in het zich herstellende natuurgebied te vinden zijn, de zwart geblakerde kerktoren en Café De Koophandel - Bij Gusta. Uit een tijd dat er nog veel handwerk en nog meer werkuren aan te pas kwamen. En die herinneringen oproepen bij Denise, die hier stukken van haar jeugd heeft doorgebracht. Het was een boeiende wandeling die ook bij heer Polo af en toe een jeugdlichtje deed branden. Een bijna-groepsfoto mag hier niet ontbreken, met Denise als fotografe aan Uw kijkkant...

En daarna was het tijd om aan tafel te gaan: lekker te eten en met mate(n) te drinken, lang te genieten, veel bij te kletsen en te lachen om finaal na een laatste koffie toch maar die fiets weer op te zoeken. Geen nood: in de voorzichtig vallende duisternis neemt La Pola heel gedurfd de leiding en in een nieuwe recordtijd staan we weer aan onze eigen voordeur. Tijd om te bekomen. Gisteren dus rust- en blogdag, maar wat staat er ons (en U) de komende dagen nog te wachten...??