Het heeft er alles van dat ook 2019 voor mij op valselijke wijze van start is gegaan. Net als bij de vorige jaarwende is 'den deze' ook nu weer even van de kaart geweest. Uitgeteld door een griepgerelateerd virus. Neen, niet de echte. Maar wel van dien aard dat alles onder st(r)oom en spanning kwam te staan: spieren, gewrichten, dus... meer last in heup en schouder en kwam daar nog de lage rug bij. Mijn eeuwig zwakke punt? Verder vrij aan te vullen met het nodige 'snot en kwiel', schuurpapier in de keel, hoofdpijn en gelukkig... maar een klein beetje hoofdpijn. Resultaat: vier volle dagen in bed. En dan toch terug boven water. Step by step, inch by inch maar bovenal "Luctor et emergo".
De tuinman en zijn trouwe rechterhand hadden daar geen last van. Die wonnen het van de oude appelbomen. Met de nodige problemen, want de ene biedt al meer weerstand dan de andere. Wil zelfs even van geen wijken weten, bijna onbeslist... Maar dan toch geveld door knock-out, zeg maar de kettingzaag. Ze gaan er allebei aan, ook voor de bijl en worden vervangen door jong plantgoed. Dat levert verweesde mezen op. Die komen bij regelmaat in scheervlucht aangevlogen en duiken los doorheen een groot leeg gat lucht, waar voorheen die stevige ouwe knoesten stonden. Ze proberen het nog eens, tot drie, ja vier keer toe en vinden dan toch die iele sprietjes op de nieuwe exemplaren. Goed zo, de eerste stap is gezet, de kennismaking geslaagd. En nu maar groeien... tot die 'sprietjes' weer echte takken worden. Komt goed, jongens. Step by step, inch by inch... en de rest van het nieuws volgt hopelijk eerstdaags.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten