Puffen en zweten zei ik vorige keer. Dat was dus nog maar het begin, zoals U allicht ook her en der zelf aan het verhitte lijf hebt kunnen ondervinden. Dat deden ook ene Mick J (75) en tante Marianne (!!) om hun verjaardag te vieren. HBD allebei!! Polo & Pola hebben er een over-en-weertje Knokke-Heist opzitten. Kort bezoek met overnachting aan onze eigenste kust en Bea M. Echte verkoeling heeft ook dat niet gebracht, maar toch... Vrijdag was het dan pas goed raak hier, wat een weer. Een echte hondshete dag! Nu maar hopen dat die beloofde buien komen met de daaraan gekoppelde duikvlucht van de temperatuur. Ik wil er mijn geplande fotosessie van de maansverduistering vanavond met alle plezier voor inleveren. Wat hoe dan ook gebeurt met al die grijze wolken in het zwerk. Als nu de wind nog wat aanwakkert dan komt het wel goed met die verkoeling en onze nachtrust...
En dus gingen we na Björkliden de grens over. Westwaarts naar Senja, het op een na grootste Noorse eiland voor de fjordenkust. Ligt boven de Lofoten, waar we vorige keer al van geproefd hebben. We doorkruisen het hele eiland en gaan logeren in Hamn I Senja. Een toplocatie waar het jaar door nog veel meer te beleven valt dan wat wij er deze keer hebben uitgehaald. En inderdaad, er zijn nog "verkoelende" foto's beschikbaar om het zomerse hitteplan een handje toe te steken.
Onderweg pikken we er in een van God vergeten gat een strakke Noorse kerkkapel uit onder een loodgrijs wolkendek, maar een uurtje verder staan we te staren naar het blauwste blauw dat we in lange tijd hebben gezien. Aan de rand van Bergsfjord, met uitzicht op Skåland en verder weg de Noorse Zee. Een plaatje, een plek om gaan te wonen... Allebei deze indrukken dragen vandaag bij tot een voor mij persoonlijk frisser welbevinden. Hoop dat het bij U ook iets losmaakt.
Op een niet eens zò forse steenworp daar vandaan ligt Senjatrollet, een behoorlijk kitsjerich project van ene Leif Rubach. Zijn passie voor elfen en trollen heeft hij vormgegeven en in een soortement mini-pretpark gegoten. Tijdens de korte zomer dagelijks te bezoeken. Niet echt ons ding, maar voor de volledigheid... en Leif himself op de foto, met kleinzoon op weg voor de matinee van hun familie-trollenshow.
En dan is er de meest noordwestelijke punt van de reis en bereiken we ons hotel. Het uitzicht is vanop de tegenoverliggende bergflank genomen, ergens laag halverwege. Of nog minder, mijn rechterheup weet U wel. Anke heeft de top ei zo na bedwongen, en dat is heel andere eierkoek. Wie daarover meer wil weten moet het haar zelf eens vragen. Maar ook vanop ons plekje was het de foto meer dan waard. Een droomplek...
P.S. Deze nacht heeft verkoeling gebracht. Ook in de Polder. We zullen/kunnen doorgaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten