(Geen) tijd voor afscheid...

Net nu de laatste quinzaine van 2017 voor de deur staat mag ik terugblikken op een meer dan gevulde week. Praktische beslommeringen, emoties, afspraken en bezigheden, eindejaars- en gezondheidsperikelen. Het was me wat. Ik acht me meer dan gelukkig te kunnen beschikken over een redelijke mentale standvastigheid. Het vermogen tot relativeren en een bedaarde aanzet om zoveel mogelijk situaties met wat zin voor humor te verwerken is mooi meegenomen. Onze huisverwarming staat terug op punt. De nieuwe ketel doet het prima en hoewel de voorgelegde rekening niet van de poes is gaat dat de eindejaarssfeer niet kunnen drukken. Tijdens de sanitaire blitzkrieg werd heer Polo zelf ook aan een geplande bloedproef onderworpen. Niet om te checken of ik teveel puffers gebruikte, wel om de stand van mijn PSA te controleren. Deze gaat momenteel de goede richting uit. Nu maar hopen dat de voorzichtig ingezette daling kan volgehouden worden. Spreek nog niet van een landing, maar durf nu weer het beste verhopen. Dankbaar dat die kans mij weer een keer geboden wordt. Keep the faith...

Dat is niet meer weggelegd voor Vlaams acteur Marc Van Eeghem, 57 jaar en in de loop van deze week overleden aan de gevolgen van een agressieve prostaatkanker. Zo ziet U maar dat het verschil tussen chance en pech niet groot hoeft te zijn en dat het in gelijkaardige omstandigheden zuiver om dat tikkeltje extra geluk of tegenslag blijkt te gaan. De zaak benoemen kan geen kwaad, ze minimaliseren is niet goed. Maar is het dan voorlopig toch nog steeds een kwestie van wat meeval op het juiste moment? Mijn rapport begin deze week was goed, voor hem kan geen hulp meer baten.  Rust in vrede, Marc.

Gisteren ging ik naar de cinema. Niet met Raymond, maar met broer en zus, en naar Zaal Rex.  Vroeger een bioscoop, tegenwoordig gemeenschapscentrum van de gemeente Essen. Nu eens om op stap te gaan en te fuiven, dan weer goed voor een al dan niet theatraal muziekoptreden. Ik zag daar voor de tweede maal BIECHT van Raf Walschaerts. Een thuismatch dus. Ongeveer één maand na mijn eerste 'visie' was het duidelijk dat de koekenbakken hier en daar ten goede gedraaid waren, dat de schakels nog beter in elkaar passen en dat de mayonaise pakt. Goed bezig, Raf. Het wordt wel even wachten nu, want op de lijst met speeldata zie ik dat Kommil Foo de eerstvolgende 6 maanden weer op tournee is met SCHOFT. Geen nood echter, die voorstelling wil ik ook nog wel eens zien.  Op zoek naar een tot de verbeelding sprekende locatie: CC De Werf, CC De Mol, CC Merksem*, CC Ter Dilft? Ik vind wel een paar gelegenheden die tussen de reisplannen door aan bod kunnen komen. Het is niet simpel natuurlijk, en vooral een kwestie van tijd. Da's dan al helemaal niet gemakkelijk, want las ik onlangs niet in de Aforismen van Godfried Bomans dat "Niemand minder tijd heeft dan iemand die niets te doen heeft..."