De vorige bijdrage heeft, mede door een golf van likes en reacties op Facebook, naast vreugde en fierheid om de prestaties van "de kleine" ook wat nostalgische gevoelens in mij losgemaakt. Ik zat opnieuw in de Deurnese Arena met de bende van RBA2: met Jef en Jos, Hans, Domien, Joeri en Niels, Hugo, Dieter, Tom, Lennert, Kenny en al die anderen. In de catacomben, samen in de "roeiboot" alle neuzen in dezelfde richting, pre-game locker room drill, line- en mass-drills, the best you can get, cacaphonia, één-tegen-één-tegen-iedereen, blind free throw shooting. We hebben daar wat afgelachen, ons geamuseerd en keihard gewerkt. Waren die herinneringen ondertussen ver weggezakt in mijn tanend geheugen, ineens stond alles weer glashelder voor mijn ogen. Merci Domien, om dat kraantje nog eens helemaal open te draaien. Het doet deugd aan mijn bij momenten stotterende rikketik...
Meteen was het hek van de melancholische dam en zat 'den deze' opgezadeld met een flinke portie heimwee naar vervlogen tijden. Het warme weer hielp mij richting mooie zomers van toen en ik arriveer in 1976. Onze eerste hondshete summertime in Polderstad. Omdat het hele project nog in opbouw was en er maar een vijftal pioniersgezinnen aanwezig waren kon er nog veel, om niet te zeggen alles. Een zomers zonnige zondagochtend werd toen steevast op muzikale wijze aangekondigd vanaf mijn balkon met een fors schallend Here Come's the Sun van The Beatles. Toen van "de blauwe" op vinyl. Luc en Kris, waar is de tijd? Ik luister nu naar de cd-versie, uit kleinere maar minstens even krachtige geluidskastjes... 
En dan heb ik pas nog een boek geleend bij zoon Bram: Mart Smeets in Amerika. Nu lees ik mij middels dat uitlopertje van het warme weekend Amsterdam ook terug in de tijd naar 1992 en het hele DreamTeam-verhaal van voor en tijdens de Olympische Spelen in Barcelona. Mart Smeets, you love him or you hate him, maar dit heeft hij toch prima geschreven en/of vertaald. En er is meer: hij neemt ons ook mee op bezoek bij Tjerk, zijn honkbalspelende zoon in de States, en laat op zowat alles in zijn ruime omgeving een meer dan persoonlijk licht schijnen. Helemaal Mart, helemaal Smeets. Verder zijn er de gekende beoordelingen en tips over boeken, muziek en restaurants. Alles heeft zijn waarde, hoewel smaken natuurlijk erg kunnen verschillen. Het is vooral de wijze van schrijvend ouwehoeren met dat typisch Smeetsoniaans randje aan die het voor mij opnieuw genietbaar maakt. En voor anderen wellicht net niet. Snel lezen, en even snel vergeten dan maar.
De tijden van toen en hoe het was. Nostalgie op zijn best als ik ernaar kan luisteren of erover kan lezen, en soms de twee tegelijk. Daar ga ik me dan lekker bij voelen: I feel fine... Yep, van diezelfde Beatles!
Maar dan nu de actualiteit. In de NBA zijn ze eindelijk aan de Finals 2017 begonnen en voor de derde keer op rij is het Cleveland vs Golden State. Vannacht al de tweede match in de Oracle Arena, het thuishonk van de Warriors. Hier te lande is het nog wachten tot woensdag. Dan beginnen ze in de Sleuyter Arena aan een onuitgegeven finale confrontatie: Oostende vs Brussels. En wij duimen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten