Keep calm and play basketbal...

Ik waag het erop, met Fleetwood Mac's album Rumours op de achtergrond, want er moet mij een en ander van de lever: Second Hand News, Dreams, Oh Daddy...? Zie het niet als een voorbeschouwing, hoewel het er verband mee houdt. Bekijk het eerder als een randbemerking waarmee ik niet zedenprekerig wil overkomen maar mij alles wel beschouwd zeer zeker op glad ijs begeef. Het heeft te maken met normen en waarden, omgangsvormen en gedragscodes en een naar mijn bescheiden mening bij momenten totaal gebrek daaraan. Zowat een maand geleden zou ik daarmee nog in het oog van een waterglasstorm gezeten hebben. Eentje over westerse samenleving, morele geplogenheden en de eventuele meerwaarde daarvan. Rutten op haar best, in de verre pre-electorale coulissen van het Belgisch politieke landschap. Nu ik daar toch ben aanbeland: Johan CC Vande Lanotte, de Louis XIV van Oostende, neemt het in een krantenartikel op voor de headcoach van zijn fanionteam, een "T1" voor mijn voetbalvrienden. Ik heb het ondertussen over basketbal en sluit aan bij de vorige bijdrage, wat had U anders verwacht? Het gaat hier, net als twee dagen geleden, over een niet te leiden projectiel dat die club een serie bekers een titels heeft helpen behalen, maar die op even accurate wijze de stijl en uitstraling van de club wist te ondermijnen. Mister V, vroeger de grote man bij het toenmalige Sunair Oostende, zou er moeite mee gehad hebben en het was onder zijn voorzitterschap zeker niet zover gekomen. De huidige praeses, VDL, legt zijn Kroatisch wonderkind geen strobreed in de weg. Hij 'zou' wel willen bijsturen maar vreest hem dan te verliezen. Gjergja, de coach in kwestie, argumenteert van zijn kant dat als hij niet alle beslissingen die tijdens de wedstrijden, terecht of in Oostende ogen onterecht, tegen zijn ploeg genomen worden contesteert het bij zijn spelers zal lijken of hij hen niet meer verdedigt. Leg me dat nu eens uit. Als er iets fout gaat wat een ingreep van de spelleider tot gevolg heeft dan kan je toch ook even (snel als het moet, rustig als het kan)  evalueren waar het fout liep en dat zonodig bijsturen. Of laten bijsturen door de spelers op het terrein. Dat noemen ze toch coaching. Wat hij doet is aanvechten, bestrijden, contesteren en fulmineren: uit zijn dak gaan, iedereen behalve zichzelf in vraag stellen, aanvallen en bekritiseren. Het is al zover dat ook in de ogen van de Oostendse leiders en hun aanhang alle fouten door de tegenstanders worden begaan en de scheidsrechters alleen maar blunderen. Gjergja heeft bij Oostende al zes jaar de best beschikbare spelers. Mag ook zelf zijn team samenstellen. Die halen al jaren aan een stuk knappe resultaten. Stonden na de afgelopen reguliere competitie nog maar eens op eenzame hoogte boven alle concurrenten: 8 winstmatchen  meer dan de nummer twee en drie. Door die resultaten krijgt hij van de entourage alle krediet en wordt hij zelf uiteraard bevestigd in zijn gedrag. En nu mijn vraag: maakt hij die spelers ook nog beter? Individueel en/of in ploegverband? En nu niet afkomen met de resultaten hé, dat was niet de vraag. Wie of wat wordt er beter van, behalve hijzelf, de keizer van Oostende en hun beider ego? Hopelijk wint vanavond de basketbalsport. Daarom sluit ik, net als maandag, af met een aansporing voor het Brussels team: Go Brussels Go, let the show go on... en een vraag aan de heer Gjergja: KEEP CALM and (let them) PLAY BASKETBALL...