De uitbundigheid van het voorbije weekend heeft mij, zoals verwacht, toch weer met de neus op mijn actuele beperkingen gedrukt. Conditioneel mag en moet het iets minder zijn tegenwoordig. "Doe het gerust en in alle rust wat rustiger aan" had ik mezelf pleonastischer wijs voorgehouden. Daar hoeft geen tekening bij. Er kwam bovendien een korte maar uiterst krachtige periode van voorjaarswarmte aan. Dinsdag was warm, woensdag werd bloedheet. De ijsheiligen hebben nog maar net hun biezen gepakt en dat was geen dag te vroeg. Wat we gisteren over ons heen kregen zouden Mamertus, Pancratius, Servatius noch Bonifatius overleefd hebben. En dus was er dagenlang vooral tijd om mijn laatste leesvoer ter hand te nemen: Sapiens. De eerste paar honderd bladzijden heb ik achter de kiezen en dus mag ik U met gerust gemoed dit werk ten stelligste aanbevelen. De uitgangspunten en het kader heb ik, zoals bij de eerste aankondiging gemeld, al eens eerder onder ogen gehad. De aanpak en de uitwerking zijn dan weer bijzonder origineel en zetten een mens (nog maar eens!!) aan het denken. 'Onze' kleine geschiedenis: ook deze keer kan het mijn absolute interesse wekken en lezen gaat als vanzelf. Cognitieve en agrarische revolutie, de wereldrijken en het geld, mythen en andere godsdienstige uitvindingen... Lezen, nadenken, mijn verstand erbij houden en dat op zo'n hete dag als gisteren. Toch is het gelukt en blijf ik er alsnog in slagen om zelfs voor het slapen gaan nog een kleine hap van de evolutiekoek tot mij te nemen. Ondertussen heb ik ook ontdekt dat niet alles in een keer en volgens de weergegeven chronologie moet gelezen worden. Zomaar ergens een hoofdstuk aansnijden kan perfect. Yuval Noah Harari bewerkt de meest onverwachte gedachtekronkels op zeer spitsvondige wijze en dat levert bijna telkens een mooi afgerond geheel op. Ook de stukje-bij-beetje lezers komen aan hun trekken. En er was gelukkig schaduw. Zon en schaduw, licht en donker op onze geschiedenis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten