De goegemeente, en uiteraard ook een substantieel part van mijn volgers, stelt en erkent dat voetbal de belangrijkste nevenactiviteit in het leven is. Het zij hun vergeven. Betwisten zal ik deze perceptie niet. Al helemaal niet als ik de uren uitzendtijd en bijhorende analyse-marathons op televisie in aanmerking neem. Maar wat is "belangrijk" en hoe zwaar weegt zoiets in deze? Verwaarloosbaar? "Belangrijker" voor mij is of we het ook "leuk" kunnen vinden, want dat moeten de nevenactiviteiten des levens in de allereerste plaats toch zijn. Onderhoudend, boeiend, spannend, meeslepend en oogstrelend. Ik snap er natuurlijk te weinig van, maar bij voetbal moet naar mijn bescheiden mening de spanning al te vaak de heleboel dragen. Zesennegentig minuten (dat is ondertussen de standaard voor een voetbalmatch geworden: 45' + 3' overtime en dat maal twee!) wachten op een klasseflits, een schot op doel - al dan niet binnen het kader, misschien toch eens een hoekschop op de juiste hoogte of tot bij de tweede paal? Het gebeurt niet zelden dat tot een derde van de wedstrijd besteed wordt aan tijd winnen: vertragingsacties bij inworp en/of doeltrap, hoofdstuk commedia del arte bij elk contact dat iet of wat viriel zou kunnen genoemd worden, rondje wandelen en handjes schudden bij vervanging... Ik ga niet verder mijn beklag doen over voetbal, want er is een mooi alternatief: basketbal. Altijd iets te beleven, op welk niveau dan ook. Zelfs zwakke wedstrijden zijn voor occasionele toeschouwers nog best genietbaar. Dynamiek, veel actie en scores aan de lopende band. Te gemakkelijk? Mietjessport? Vergeet het maar snel, de atletische vaardigheden komen uitgebreid aan bod. En als daar bovenop dan nog spanning komt? Vergelijk het maar even: bij voetbal gaat niet zelden bij 0-1 of 2-0 de deur op slot. Einde schouwspel. Op het basketveld kan je de leute niet op als er na driepunters en fastbreaks nog steeds een close-score op het bord staat. Om van de échte overtime bij een gelijke eindstand nog maar te zwijgen. Bovendien laten shotclock en wedstrijdklok geen onbestraft tijdrekken toe. En dan heb ik het nog niet gehad over de Belgische eindfase van de reguliere competitie waar op de laatste speeldag nog tussen vijf teams in veelal onderlinge duels gebikkeld werd om de plaatsen 4 tot en met 8 voor het playoff rooster. Nog meer promotie nodig om ook eens een kijkje te gaan nemen?
Ok, ieder zijn "goesting" maar voor mij telt in de levenscoulissen toch dit: "It's all about basketball..."
Dit alles geschreven na het opeenvolgend bekijken én bijhorend vergelijkende afweging van twee wedstrijden op topniveau: Atletico - Real (terugwedstrijd halve finale European Champions League) en Houston @ San Antonio (game 5 in Western semi-finals NBA-Playoffs). De rekening was snel gemaakt...
ik volg je (zoals steeds) HELEMAAL
BeantwoordenVerwijderenTussen jouw artikel en nu waren er ook Atletico - Real, Lyon - Ajax en Juventus - Monaco. Beweging en inzet van het begin tot het einde. De spanning mocht er bijzijn. Gisteren was er ook nog Man.U. tegen Celta de Vigo. Mourinho bibberde tot het laatste fluitsignaal. Ik vind volleybal de beste, mooiste, moeilijkst aanleerbare, meest athletische en intelligentse balsport. Maar dit is subjectief. 't Komt wellicht omdat mijn sport-"loopbaan" begonnen is met voetbal en ik "overgelopen" ben naar atletiek en volleybal... Rugby mag er ook wezen. Conclusie: de laatst geziene voetbalwedstrijden vond ik tamelijk genietbaar. (Sorry dat ik je tegenspreek). Hou je taai.
BeantwoordenVerwijderenAls topwedstrijden in voetbal "tamelijk genietbaar" zijn, dan weet ik het wel...
Verwijderen