Bij de vissers van Mbour...

En of het vlotter loopt? Binnen de kortste keren kreeg ik respons op mijn hulpkreet: zou het de Yawal, alias de African Threadfish zijn? Of ging het om de Kole Kole? "Snappers" leek mij ook wel kunnen. Snapt U?! Om ook de dames met gerichte navraag, troostende woorden en goede raad niet te vergeten. Tot dan ene Nico L. heel droog uit de hoek kwam met een Selene Dorsalis. Euhh, een Selene "wat"? Een "Dorsalis"! En ja hoor, even doorgoogelen en daar was ie dan in al zijn glorie: the African Moonfish. En dan ging er toch heel in de verte ook bij mij een belletje rinkelen: als ik mij goed herinner had Ousénou, onze gids, op het strand ook zoiets gezegd. Nou ja, vergeten zeker...!!

Dan gaan we nu verder met de orde van de dag: de vissershaven aan het strand van Mbour. De tweede grootste van Senegal, en waarschijnlijk de grootste wat artisanale visvangst betreft. Daar stond ik nog maar eens van te kijken: met de kleine bootjes - 6 tot 9 meter lang - trekken die gasten een hele dag en/of nacht de zee op. En met de grote, type rechts vooraan op de foto en zo'n 12-16 meter lang: een hele week, of zelfs langer. Watblieft?! Maar ze doen dat wel allemaal met een stevige Yamaha buitenboordmotor. 

De grote gaan tot 300km buiten de kust. Daar moeten ze de concurrentie aangaan met de industriële en veelal ook buitenlandse vissersschepen die in hun territoriale wateren komen, met of zonder legale vergunningen. Wat ze zelf aan land kunnen brengen is voor de lokale afzetmarkt: dat begint bij de dragers die tot diep in het water komen, de kuipen en bakken betere vis naar de veiling brengen en de rest verpatsen op het strand. Daar zag ik dan ook de Selene Dorsalis "Moonfishes" mooi per zes in de aanbieding liggen. Een totaalervaring en cultuurshock die kan tellen... 

Natuurlijk wil de westerling in mij daarna bekomen van de emoties. We  plannen na de lunch een rustige namiddag in het hotel met siësta op het terras en in de vooravond nog een poos chillen op het strand. Beetje lezen, een Sudoku, een pastiske... Daarna wandel ik terug naar de kamer. Toch   nog even halt houden langs de waterkant: een laatste foto van de ondergaande zon. En als was het om het verhaal van deze ochtend te bevestigen vaart er nog een kleine pirogue voorbij. Op weg naar hun werk, op zoek naar verse vis...