Soccer didn't suck this time...

Zij die mij wat langer kennen weten dat ik niet echt een voetballiefhebber ben. De kool is meestal het sop niet waard en in onze vaderlandse competitie is kwaliteit al helemaal ver te zoeken. Om het gemis aan oogstrelend spel en technische hoogstandjes te compenseren wordt tot in den treure door de 'kenners' herhaald dat voetbal spanning en passie is. Aanvallend spelen, mooie combinaties en prachtige doelpunten zijn blijkbaar bijzaak geworden. Een logisch gevolg daarvan is dan dat ik op 'voetbalavonden' aan andere bezigheden de voorkeur geef. Af en toe durf ik nog wel eens een samenvatting bekijken. Als die mij heeft kunnen bekoren dan wil ik het bij de eerstvolgende uitzending nog wel eens riskeren. En zo geschiedde... 

De eindrondes van de Europese competities zorgen voor een zwaar overaanbod van 'rechtstreeksen' en zo kwam ik (op dinsdagavond?) als bij toeval bij Man City - PSG terecht. Spannend, maar niet echt van hoog niveau. Ibra... hoe was het ook weer, stelde zwaar teleur. Gelukkig liep in de thuisploeg  onze kleine rosse. Kevin De Bruyne leverde een heel degelijke prestatie af en scoorde bovendien op schitterende wijze het beslissende doelpunt. Van deze uitzending zag ik een klein half uur en dat was meer dan genoeg om de goeie acties van KDB mee te pikken. Ikke toch een beetje content... 

Dat bleek als prikkel voldoende om mij in de late uurtjes nog voor het scherm te houden voor de samenvatting van Real - Wolfsburg. Drie flitsende acties van Ronaldo waren genoeg voor evenveel doelpunten. 3-0 en boeken toe voor de Duitsers. Eerste barst in het '11 tegen 11 en op het einde winnen de Duitsers'-pantser van Gary Lineker. Dik drie uren voetbal, waarvan iets meer dan 30 minuten bekeken, had toch enkele boeiende minuten opgeleverd. Niet echt overtuigend, maar er zou iets van blijven hangen. Dat kon ik aan mijn theewater voelen.



Niet voor de volgende dag, want dan zat ik met 'onze Guy' in de Singel: eerst een smakelijke warme hap in het Grand Café en daarna naar de Blauwe Zaal voor een optreden van het Pavel Haas Quartet. Ik ben niet echt een kenner, maar geloof me vrij: het was zeer de moeite waard. Mocht U ooit eens de kans krijgen...: niet twijfelen. Gewoon doen.

En dan was er donderdag. Op Anfield Road stonden Liverpool en Dortmund tegenover elkaar om in de Europa Cup een gooi naar een plek in de halve finales te doen. Twee coaches die het aandurfden om hun ploegen te laten voetballen, twee ploegen die dat ten volle probeerden en er ook in slaagden. Dat zorgt dus voor een schitterende partij voetbal zoals we ze niet dikwijls meer te zien krijgen.Dortmund had tijdens de eerste helft bijna perfect gespeeld. Snelle combinaties, ruimte goed gebruikt, weinig fouten in het spel en 2-0 voor bij de pauze. De Reds zuiver uitgetikt, aangeslagen en zo goed als voetbal-groggy op de grond. Dat maakte dat die van Dortmund dachten dat het al gebeurd was. Liverpool bleef er echter voor gaan: bij 0-2 maar ook bij 1-3 geloofden ze nog steeds dat het nog kon. En die twee tegengestelde mindsets samen met de schitterende techniek en de passionele inzet zorgden voor een uniek avondje soccer. Zo kan het dus ook, maar jammer genoeg veel te sporadisch. JC heeft vast en zeker genoegzaam toegekeken vanuit zijn skybox. De voetbalengelen hebben vanaf nu weer iets om naar uit te kijken...