Blijven hunkeren...

Vandaag zijn we weer toe aan enkele dienstmededelingen. Zet U maar schrap, het loont de moeite. 

42 jaar geleden immers beslisten Polo & Pola om er samen een lap op te geven. Dat die klap zo lang zou naklinken hadden er weinigen verwacht, laat staan gedacht. In 1974 gold wel al de afspraak 'in goede en in kwade dagen' maar daar kwam bij de enen al sneller de klad in dan bij de anderen. Of wij het konden redden? Geen idee, we zouden wel zien waar het schip ging stranden. En we kijken nog steeds. Het was geen vlekkeloos parcours: af en toe wat tegenwind, tot forse vlagen en heel af en toe een stevige branding. Maar steeds goten we op het juiste moment water bij de wijn en/of olie op de golven. Koelen deed het altijd, zelfs zonder blazen. We zijn nu zover en we delen zoveel ervaringen dat we de rest van de tocht ook maar samen trachten af te maken. Ik heb er alleszins een goed oog in.

Of het er iets mee te maken heeft weet ik niet, maar net nu hadden we afgesproken met Simon en Marianne. Nederlandse vrienden uit onze 'oertijd' op de Franse campings. Sinds 1980 kennen we mekaar, en sedert die tijd zijn er door de decennia heen tientallen samenkomsten, gezamenlijke weekends, korte vakanties en nu - alle vier op rust - midweekse passages aan weerskanten van de landsgrens geweest. Deze keer op Vlaamse bodem. Ook nu weer met een bloemetje, een drankje en/of een ander presentje. Komen ze nu aanzetten met de nieuwste van Stef Bos, 'Een sprong in de tijd'. Prachtig en heel toepasselijk cadeau. Perfect! Met titels die onze vriendschap op het lijf geschreven lijken. Helemaal Stef Bos, het superieure luisterlied. Aan deze kapstok hangen we al die jaren vriendschap op, en hopelijk nog vele hierna. Sim' & Marianne: hartelijk dank en dikke kus! XXX

Voor nog meer Hollands Glorie ben ik begonnen aan mijn eigen Cruyff-trilogie, de drie die door bol.com zo razendsnel geleverd werden. Ben gestart met Pieter Winsemius. Een poging tot zien. Hopelijk heb ik het daarna ook (snel) door. De opbouw is van een Cruyffiaanse eenvoud, maar simpel is anders. Hoewel er niet veel bochten moeten genomen worden. Focus en discipline. Karakter en gewoon doen. Vind ik daar nog dingen van terug in en rond de Champions League-wedstrijden en bijhorende verslaggeving waar nu de hele week mee gevuld is?  Niet bij commentatoren en studio-experten. Jammer! Lezen en laten bezinken...

Maar tussen Barnes en Cruyff,  tussen Barvaux en de Rupelboorden, al 35 jaren 'Hollandse' vriendschap,  en 42 jaar getrouwd, de nieuwe van Stef Bos... midden daar tussenin viel een schitterend poëziebundel in mijn bus. Per post omdat ik niet bij de presentatie kon zijn, maar het zeker wilde hebben en het dus alvast had besteld. na het vrijen steek ik een gedicht op van bert deben. Via mijn eerste, en tot nu nog steeds enige,  geëxposeerde foto's kwam ik in contact met de dichter. Hebben toen heel even 'virtueel' samengewerkt. Ik een paar prentjes, hij daarbij een mooi gedicht. Sindsdien volg ik zijn leven in poëzie en geniet er blogsgewijs van zijn teksten en bijdragen. Maar nu, na talloze publicaties en evenveel prijzen of eervolle vermeldingen is daar zijn eigen echte debuut in bundelvorm. Hiep hiep hiep...

Proficiat bert, en hartelijk dank voor de mooie opdracht in mijn gesigneerde exemplaar: 

"bezieling heeft geleerd dat hunkeren een muze is..."

Aan U, de volgers, volgsters en volgerinnen van déze blog kan ik maar één ding zeggen: "Ja, het is een aanrader! En neen, ik heb nog niet alles gelezen. Want anders dan bij het proza dat ik regelmatig aan sneltreinvaart verslind hoef ik voor deze 'reclame' niet te wachten tot na de laatste pagina."

gedachten raken

op het pad van de stilte

de eeuwigheid aan

Poëzie, en zeker die van bert deben laat zich proeven met mond'T'jesmaat, die geeft zich bij lezen en herlezen slechts geleidelijk aan prijs. Leren lezen, smaken en proeven, doorgronden en diep doordringen tot de kern van de zaak. Daar is tijd voor nodig. Daar maak ik met veel graagte tijd voor vrij. 

Dit mag nog heel lang duren...