Femke en Fabian...

Een week na de feiten. Ik had gedacht er in alle stilte even onder- en/of tussen uit te muizen. Een kalme en schrijfloze vijfdaagse om februari te starten leek mij ideaal. Iedereen zou toch maar naar het WK veldrijden kijken, waar het feitelijke gebeuren net als bij het korfbal al jaren om een opgeblazen België-Holland draait: het 2K slijkfietsen der lage landen. Een massa toeschouwers, dat wel, waaronder een select gezelschap dat zich middels hectoliters bier en kuipen jenever een beroerte zuipt: de hooligans van de cyclocross. Oh ja, en in de gegeven omstandigheden zou er een Nederlander winnen. Dat zou het zo ongeveer geweest zijn.

Buiten de waard en nog een hoop andere kwestieuze particulieren gerekend, Marco! Om te beginnen was er een meisje met een brommertje: Femke Van den Driessche. Een Belgische belofte die met een opgefokte fiets in het rennerspark werd aangetroffen. Of de fiets van haar was? Of het dan een idee van de papa was? Het was de fiets van een vriend. Maar die had hem wel van haar overgekocht. En er dan een motor in laten plaatsen. Na de parcoursverkenning met de wegens dopinggebruik geschorste broer van Femke had hij de tweewieler achtergelaten in haar materiaalpost...
Wat een verhaal, zeg? Voorwendsels, gekunstelde explicaties, gedachtenkronkels, 180º-bochten en ontkenningen. Toen ooit een volwassen kerel op met Zwitserse precisie geschoren coureursbenen net hetzelfde deed op de kasseien van Parijs-Roubaix en de hellingen van de Ronde van Vlaanderen 2010, toen mocht dat niet eens vermoed - laat staan vernoemd worden. We zagen spoken in het wielerbos en zochten spijkers op laag water tussen de onschuldige cyclistenzieltjes. En nu wordt dat wel au sérieux genomen en gepubliceerd. Bobo's en andere wielerkrokodillen uiten hun woede en spuwen hun gal over wat dit meisje de 'nobele wielersport' aandoet. Zij gooit met haar actie een moeizaam opgebouwd krediet te grabbel. Maar met geen woord rept men over wat er bij de heren profs gebeurde tijdens klassiekers en grote Ronde's. Ver weg van eigen bodem las ik de blog van 'het joch' over deze kwestie: Grow a pair, wielerwereld. Dat moest U misschien ook maar eens doen. De link aanklikken en lezen, tot het einde toe. Vooral de twee laatste alinea's vind ik sterk. Ijzersterk. En dan Eddy Merckx die razend kwaad werd.... maar gemakkelijkheidshalve zijn eigen dopingverleden diep in de doofpot laat. De hypocriete wielerbaron van Meise. We zouden bijna vergeten dat de Hollander niet kon winnen bij de heren profs. Vergeet het dan maar helemaal en muis er mee van onder...