Sápmi 4 - Three days after...

De volgende 'ochtend' is de lucht grijs geworden en voorzien van een dik egaal wolkendek. Geen zon meer. Die op de Noordkaap hebben we de voorbije nacht dan toch maar mooi meegepikt. Het was hier van de eerste keer prijs en eigenlijk hadden we de tweede overnachting in Honningsvår niet nodig.
Nogmaals: geluk gehad!

We trekken erop uit en bezoeken een paar vissersdorpjes in de buurt, waar net als op andere locaties de laatste fillets nog te drogen hangen.
Daarbij op enkele plaatsen ook  de koppen die verwerkt worden tot kunstmest...







Skarsvåg is een van de aanraders. Op weg naar de Kaap is het alsmaar noordwaarts, zo dacht ik. Maar naar het einde toe is er nog een afslag: 90º links naar de Noordkaap. Wie tijd heeft, zoals Polo & Pola in dit geval, kan echter zonder probleem enkele kilometers verder rechtdoor rijden en komt aldus in Skarsvåg terecht. Er is niks te beleven, ware het niet dat over de helling achter het dorp een wandeling loopt naar Kirkeporten: een rotspunt van waarop je de Noordkaap ziet liggen. Hebben we gedaan, en foto's gemaakt. Maar ik vind deze van het dorp zelf mooier...

Eerste week achter de rug: we  trekken verder langs de noordkust van Noorwegen, naar Alta. Het is opnieuw mooi weer, goed voor een picknick onderweg. De stad zelf is een heel langgerekte dorpskom waar je meer dan 10 kilometer aan een stuk maar 50 per uur mag rijden, met een paar keer 30 bij scholen en kerken. En geen kat die er ook maar aan denkt om door te vlammen. Rustig en relaxed. No stress. Aan de rand van de 'stad', dus zo'n 10 kilometer van ons hotel, ligt het ALTA Museum waar zich de oudste rotstekeningen van Noord Europa bevinden. In de rotsbodem gebeitelde figuren van rendieren, elanden, beren, vissen, boten, mensen... Een aantal zijn ingekleurd zoals ze volgens (sommige) archeologen vermoedelijk ook vroeger geweest zijn. Anderen liggen er 'puur natuur' bij wat dan weer een tweede groep wetenschappers meer waarschijnlijk lijkt. Ze hebben ook een vrij brede tijdsvork uitgerekend waarbij de tekeningen zouden dateren van tussen de 2000 tot 5- à 6000 jaar geleden. Ik heb er geen idee van, maar probeer mij er mij wel wat bij voor te stellen. Noordeuropese oudheid...


Op weg tussen twee vindplaatsen wandelen we langs de rand van de Altafjorden. Mooi uitzicht.
Ook deze boot heeft zijn beste tijd duidelijk gehad, maar hoort wellicht niet bij het cultureel erfgoed. Hoewel...?!
Het brengt mij op een idee: misschien moest ik -tussen het bloggen door- maar eens aan een fotoboek beginnen. Onderwerp: afgetakelde bootjes aan de waterkant, waar ook ter wereld. Vermoed dat ik er al heel wat in m'n fotoarchief heb. Old man and the Sea?



Na het buiten- en binnenbezoek van dit museum is er tijd voor een koffie op het terras. Met nog meer uitzicht. En zeg nu niet dat we ginder geen mooi weer hadden: dit is al de derde foto op rij met blauwe lucht, en voor wie volhoudt volgen er nog meer...

Daags nadien krijgen we in Peppe's Pizza de beste ontbijtkoffie van de hele reis voorgeschoteld. Daarna volgt een lange adembenemende autorit met dito panorama's langs betoverend mooie fjorden. Omdat er vandaag heel wat kilometers moesten afgemaald worden en veelvuldig stoppen niet aan de orde was wordt het voor mij misschien wel de dag van de duizend gemiste foto's. Geen ramp, la Pola reist tegenwoordig 'met een iPhone op schoot' en schiet er vrolijk op los: achter elke bocht een nieuwe click voor weer een sjieke foto van een volgende schitterende fjord. Ikke toch een beetje jaloers...

Vandaag is Tromsø het einddoel. Grootste Noorse stad boven de poolcirkel, ondertussen al 70.000 inwoners, op een gelijknamig eilandje dat verscholen en beschut ligt in de veelheid van brokstukken van de Noorse fjordenkust. Beschut, maar behoorlijk naar het westen en met een noordelijke oriëntatie. Wat krijg je dan 's nachts, om half twee bij een eerste sanitaire slaaponderbreking? Knalgeel licht tussen de verduisteringsgordijnen, en dus de knapste middernachtzon van de hele reis. Sta versteld, ga eerst plassen en maak dan nog een half uur foto's...

Studentenstad, behoorlijk wat leven dus. Restaurants, cafeetjes met terrassen, winkelwandelstraat, veel toerisme met haven en eigen vliegveld. Tijdens WO II de enige stad in het noorden die volledig gespaard bleef van de Duitse vernietigingsdrang. Het oude centrum is vrijwel intact gebleven, en dat is er ook aan te zien. De vele oude houten huizen maken deel uit van historische wandelingen. Toch hebben wij er eentje gevonden dat niet op de plannetjes staat. Een werkhuis aan de rand van de scheepswerf: zeker oud genoeg en nog steeds in gebruik. We vinden dat dit zeker een foto waard is. 

Maar op vrijwel dezelfde plek draai ik 180º om mijn lengteas en sta voor dit pareltje.  Schitterend gebouw uit midden 19de eeuw. Ligt ook niet echt op de toeristische route. Goed zo! Gemeenschapshuis dat nog steeds dienst doet. En er zijn nog veel meer juweeltjes te bewonderen. Voor een uitgebreid overzicht wordt het wachten tot Pola's reisalbum klaar is. En niet alleen van de oude, maar ook van de moderne architecturale hoogstandjes die er deel uitmaken van het stadsbeeld zijn er prenten gemaakt. Iedereen is uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. Plots herinner ik mij uit het blote kalende hoofd dat dit op 14 juli was: Quatorze Juillet, de dag waarop wij tot twee maal toe in gesprek raakten met Franse toeristen. En verder van de hele reis niet. Toeval...?? De avondlijke klim met de Cabin Car om de nachtzon nog eens te bewonderen vanop een bergterras schenkt geen voldoening. Tot we terug afdalen en hare majesteit net nà middernacht toch even tussen de wolken verschijnt. Levert speciale fotografische effecten op. 

Juist ja, die komt U bij gelegenheid thuis maar eens 'bewonderen'.

Maar goed, ik las een tussenstop in. Zelf wat op adem komen en ervoor zorgend dat U, beste lezer, vandaag ook nog iets anders kunt doen dan bloglezen en natgeregende ramen 'lappen'...