Sápmi 3 - De Noordkaap

Ik dreig de tel kwijt te raken. Is het nu dag zes of al zeven vandaag? Dat we onderweg zijn door Lapland, of dat we al terug zijn in ons eigen Regenland? En speelt dat een rol in de beleving of heeft dat enig belang voor wat we daar uitvreten 'on top of the earth'? Neen, en dus maak ik er de 'volgende' dag van...

Die begint voor we Karasjok verlaten met een telefoontje naar de Noordkaap: +47 90831179: " We blijven twee nachten in Honningsvåg. Wanneer komen we best? Weersvoorspelling...?" Het maakt niet uit voor Jonas. We hebben een toegangsbewijs en bekijken ter plekke wel hoe het weer is. Vanaf nu wordt het spannend. Dit was hét doel van de reis, en we komen stilaan dichterbij.

Onderweg maken we toch een ommetje naar een van God vergeten dorp aan een uitloper van de Barentszee. We dalen er af naar een trollenstrand. Rust. Geen kat te zien.  Maken tijd voor een picknick. Het smaakt.
Iets verder wel (weer) rendieren langs de weg...







Maar daarna willen we naar de noorderzon. Op het eind nog een paar lange tunnels door, en dan arriveren we in Honningsvåg. Hotel opzoeken, douchen, wandeling langs de haven naar een goed restaurant en alvast genieten van een lekker maal. En van de kleuren, want de zon doet haar best. Dit blijkt maar een voorproefje te zijn. Het weer blijft oké die avond. Tegen negen uur zetten we aan richting Noordkaap. 30 kilometer rijden, en daarin zijn we niet alleen. Geen Antwerpse noch Brusselse Ring-toestanden, maar wel af en toe volk op de baan. Allemaal in dezelfde richting: up to the north.



Van alle kanten zijn ze gekomen... Ha neen, daar komt ge alleen vanuit het zuiden hé, maar goed: allemaal om te zien hoe de zon er niet in kan slagen om onder te gaan. Nu niet tenminste, niet in de hoogzomernacht.
Er waren nog veel meer campers, maar op dit prentje kon alleen een stukje van de eerste rij. En al die fietsers: de strafste zetten hun tentje neer aan de Kaap en genieten vanop de allereerste rij. Schitterend!

En dan, de Noordkaap: 71º 10' 21"
mét monument,
mét middernachtzon
en mét la Pola herself!
Een geweldig hoogtepunt in een prachtige reis. Achteraf zal pas blijken hoeveel geluk we hier gehad hebben met het weer.
Bijkomend toeval dat we bij het verlaten van de parking vlak langs de weg op een groepje rendieren stuiten. Ruim over middernacht weet de zon nog van geen wijken en gunt mij deze prent. Polo op zijn knieën tussen de keien: meteen een kippenvel-afsluiter van een heel speciale avond.

We hadden er al op gedronken:  op de zon die maar niet onder kon, op de fijne reis en op wat er nog komen zou. Wisten wij veel dat binnen het uur Rudolf zelf voor mijn lens zou paraderen in een onwaarschijnlijke setting. Puur chance, en dat maakt een mens gelukkig...