Tijd van wachten

HET KWAM TOEVALLIG ter sprake. Op wandel langs de boorden van de Westerschelde. Het uitzicht, het water, lucht en licht, rust en traagzaam vorderen. Het lijkt een vorm van mediteren. Roger was daarover een boek aan het lezen. Niet meer of niet minder. Merci voor de trigger, "Bro". Kort daarna zat het bij de nieuwe lading.  Adem in - adem uit, meditatie, focus, mindfulness, in het nu aanwezig zijn. Het no-nonsense meditatieboek van Steven Laureys. Heb inderdaad enkele no-nonsense moves in dit werkje gevonden, als het dat maar is. Wat te denken echter van de in hoogtijden van Boekenbeurs & Co aangekondigde opvolger: Het no-nonsense yogaboek. Weliswaar van een ander auteur, maar blijkbaar zit er toch een poging tot lucratief serie-vervolg aan te komen. Dus toch gewoon booming business? Maar wat ik eruit haal sluit wel mooi aan bij wat ik daarna onder ogen kreeg. Via het vermaledijde Facebook een foto met tekst op de achterkant van een boek: "Streven naar het geluk als levensdoel is een vergissing. Streven naar zin en betekenis, daarentegen...". Met dank aan Tom J. voor de FB-hint en aan La Pola haar eigenste zelve die het bestelde en mij als 'zomaar cadeautje' toestopte. De kunst van het ongelukkig zijn door Dirk De Wachter. Het wezenlijke van het zijn is wachten, zonder te verwachten. Zin geven en betekenis vinden. Samen doen en delen. Geluk, ongeluk, zin. Als het hierom gaat kan ik niet anders dan tussen het lezen door enkele muzikale links leggen en nog maar eens de Broers W. beluisteren: Kom hier dat ik u draag, Trek je schoenen aan, Stilte na de storm, Angst is maar voor even... Merci Raf & Mich. 

Daarnaast blijf ik zowat dagelijks de hometrainer bestijgen. Drie kwartier, een uur, uitzonderlijk tot zelfs negentig minuten lang pedaleer ik mijzelf in het zweet. De duur van de inspanning wordt vooral bepaald door de tijdsomvang van de ondertussen bekeken tv-programma's. Series en documentaires, daar gaat het vooral om. Facebook en ik was er zo eentje: drie keer drie kwartier om heel het social media-circus onder de loep te nemen. Canvas-reeks van begin dit jaar, nog steeds te bekijken op vrt nu. Om bij stil te staan, een uitstap te overwegen, tenminste mijn instellingen aan te passen. Of toch als doorgeefluik te blijven gebruiken voor dit bloggewrocht? En van de weeromstuit een daverende boekentip te ontvangen. Ik heb tijd. Tijd van wachten.