DIT GAAT NIET over de nieuwe eerste tussentijdse vrouwelijke premier van België. Of schrijf ik dan toch "première"? Alors, niet over Sophie Wilmès. Al valt daar wellicht wel een en ander over te duiden en te informeren, want veel weten we niet over haar. Evenmin gaat het over "het vrouwtje" van ons vorstenpaar Filip & Mathilde. Dat kind vierde ondertussen haar achttiende verjaardag en is vanaf nu volwaardig kroonprinses Elisabeth. Er is ook nog geen nieuws te rapen over een op til zijnde vrouwelijke familie-uitbreiding bij heer Polo. Ook daar gaat het voorlopig niet over.Maar nu komt het dus: mijn vriend Eli stelde onlangs tentoon. Beeldhouwwerken in de Oude Kerk van Vichte. En wij daarheen. Schilderijen en keramiek rondom zijn beeldhouwkunst. Een van de kunstige gezelschapsdames exposeerde met een serie prachtige vrouwentorso's en daar is er één de onze van geworden. Zij die voor mij met afdrukken van puzzelstukken op haar lichaam het voortdurende passen en proberen, aan- en invullen van zingeving in het leven symboliseert. De kunstenares, Christine H., benoemt haar werken niet, maar met wat ik dagelijks voor mij zie is ze vanaf nu de "Puzzelmadame". Misschien wel een Zweedse? Alleszins een die perfect past in ons huis. En met deze symboliek in gedachte ook in mijn meest recente leeservaringen. Meer daarover in een volgende post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten