En weer komt de stilte aan bod. Geen kat op straat. Een half uur vòòr de match klitten de massa's bijeen op dorps- en andere pleinen. Op reuzenschermen zal te zien zijn hoe 'onze jongens' het er vanaf brengen in Moskou. Voor velen een hoogmis in hun supportersbestaan. Ze willen er allemaal bij zijn. De rest zal dan wel thuis of bij vrienden voor de buis zitten. Braziliaanse toestanden, hé Bieke. Daar kan je tijdens de matchen van de Seleçāo Brasileira ook in je blote kont over straat lopen. Het enige wat ik nu nog hoor is af en toe een snel optrekkende auto. De chauffeur is wellicht te laat vertrokken en geeft nu volgas om tegen overdreven snelheid door de bebouwde kom te sjezen. Hopelijk haalt hij de aftrap nog. Voor mij hét moment om nog een blogske te plegen. Het raam staat open en dus hoor ik het wel van de buurmannen als er iets te beleven valt. Dan heb ik nog al de tijd om af te dalen en de zesde, zevende en achtste herhaling van de desbetreffende fase te bekijken. Oh ja, La Pola zit wel op de eerste rij...
Wat het lezen betreft wél weer een aanrader: BROOD van Elvis Peeters. Ben deze keer eens zelf op zoek gegaan in onze plaatselijke bibliotheek. En zonder enige voorkennis dit exemplaar uit het rek van recente aanwinsten geplukt. Zeer intense roman over het leven van een jonge vluchteling in ons hedendaags Europa. Laat zich lezen als een trein en palmde mij al even snel helemaal in. Het kan echter geen kwaad om wat afstand te nemen van de verhaallijn. Dat deed ik pas enkele dagen nadat ik het boek uit had. De inhoud zet alleszins wat in gang, en helpt om de hele problematiek onder ogen te brengen. Maar de manier waarop de schrijver doorheen de verschillende momentopnames naar de diepe zielenroerselen van de hoofdpersoon peilt komt na verloop van tijd wat eenzijdig over. Misschien te weinig 'botsing van ideeën'. Toch was het een zeer waardevolle leeservaring. De gevoelens die het verhaal bij mij los weekte ervoer ik enkele dagen later terug via de inval van het ochtendlicht op deze nr 10 uit de serie Migration van Olivier Brunot. Inderdaad, ten huize Polo aan de muur...
(Bij afronding van deze bijdrage moet ik heel deemoedig mijn ongelijk bekennen: de match is blijkbaar wel het aanzien waard, en "we" staan 3-1 voor bij de rust. Tegen Tunesië, juist...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten