De stilte voorbij dus. Step by step, inch by inch. En mij op gang laten trekken door Raf & Mich en de "dernière" van SCHOFT. Dat laatste optreden was op 8 juni in CC De Factorij - Zaventem. Nog maar eens, hoor ik u enigszins bezorgd denken. Inderdaad, en het was niet eens zo lang geleden die vorige in den Arenberg en in CC Merksem. Maar het heeft wederom - en dus ten zesde male - deugd gedaan. Onbeschrijfelijk hoeveel ik uit al die SCHOFT'en gehaald heb. Merci, mannen.
Er is dus terug plaats en tijd voor klank en uitleg op deze blogpagina, en vanaf nu bij momenten ook opnieuw beeld. We zien wel hoe het loopt. Het WK Voetbal zou dezer dagen zijn rechten opeisen en bij velen draait het televisietoestel overuren. Maar niet ten huize Polo, uw dienaar loopt er echt niet gek van. Af en toe een stukje van een match. Spanje - Portugal bijvoorbeeld, dat mocht. Was trouwens genietbaar, maar verder... En als ik dan de klaagzangen hoor en lees over commentatoren en het analytisch geleuter waarmee uren zendtijd worden vervuild. Wedstrijdbeelden zie ik op npo1 (Nederland) en aan voor- en /of nabeschouwingen heb ik geen boodschap. Dat wil zeggen: zodra Villa Sporza dreigt verword ik tot een enthousiast gebruiker van de "uitknop" op het kastje van de afstandsbediening. Geef mij dan maar een goed boek. En die zijn er genoeg in voorraad...
De lezing van NAPOLEON - De schaduw van de revolutie door Bart Van Loo heeft zich door omstandigheden over een langer dan verwachte periode uitgesmeerd. Tijdje geleden aangeschaft op de avond van zijn gelijknamige theatervoorstelling in CC Merksem. Hij moest even in de wacht omdat Voor het Vergeten van Peter Verhelst er redelijk diep heeft ingehakt. Twee totaal verschillende boeken, misschien nooit zo dicht bij elkaar zo'n uiteenlopende schrijfvaardigheden verwerkt. En toch... dwars doorheen de historische verslaggeving waarin Napoleon zo'n prominente rol speelt raakt Van Loo hier en daar ook de emoties en de mythische benaderingen waarmee Verhelst het afscheid bij het overlijden van zijn moeder beschrijft. Licht in het donker. De foto had ik al wel gemaakt, de ideeën omtrent de plaatsing van de leeservaring in een kladje opgeslagen, maar toen... kwam onze donkere periode, de stilstand, niks willen, niks kunnen. Geen interesse meer. Maar toch weer stilaan proberen. Het lukt. De keizer moest nog verbannen worden, kwam daarna terug van Elba, liep tegen zijn Waterloo aan en dan naar Sint-Helena... Uitgelezen. 
Mezelf weinig ademruimte gegeven, direct begonnen aan KLONT van Maxim Februari. Een modernistisch boek met echte romaneske eigenschappen. De roman die dood verklaard wordt, maar die er tevens voor moet zorgen dat "de mens" blijft bestaan, dat we niet verglijden naar een verzameling van aantekeningen, eigenschappen, data die gaan vertellen hoe en door wat we worden omschreven zonder het over ons werkelijke "ik" te hebben. Over die "dataficering" is heel wat te doen. Van twee kanten wordt eraan getrokken in het boek: de jonge succesrijke intellectueel versus de bedachtzame data-expert. Bovendien een boek met een in deze alleszeggende slotzin, iets in de aard van: "Kom nou maar lieverd, je koffie wordt koud..." Hierbij hoort een prachtig interview, meer dan het beluisteren waard. Oh ja, en ik verkies boeken boven voetbal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten