Het is afgelopen zaterdag dus 5-2 geworden. Genoeg om voetbalminnend België even op z'n kop te zetten. En voldoende om mij weer enkele dagen blogwaarts te laten denken. Tussendoor las ik nog een boek. LELYSTAD door Joris van Casteren. De hoofdstad van Flevoland, Nederlandse polderprovincie veroverd op de Zuiderzee. Het verhaal van een mislukte utopie. Voorgeschoteld als een ideale wereld, maar waar de samenleving blijkbaar meer barsten vertoonde dan er door een gemeenschap kunnen verdragen worden. Een kaal verhaal in een dorre vertelstijl. Verslaggeving van hoe het allemaal fout liep. Een stoomtreinverhaal vol uitzichtloze troep. De nieuwbouwstad uit de jaren '70 waar de schrijver als opgroeiend kind en jongere alle confrontaties moest aangaan. Bij het lezen zag ik in diezelfde periode onze eigen Polderstad ontstaan. Op veel kleinere schaal, gelukkig. En toen dat zelfs niet lukte werd het project gehalveerd, maar op die manier wel afgewerkt. Daardoor is het hier leefbaar gebleven. En hebben we er met "De Hobokense Polder" een schitterend recreatiegebied bij gekregen. 
Maar er was vorige week ook een merkwaardig tweeluik dat zich aanbood. Neen, niet dat er op één dag twee exceptioneel en in het oog springende voetbalwedstrijden te bekijken waren. Wel stonden in één en dezelfde week twee uitstappen met op rust gestelde ex-collega's op het programma. Eerst met de Pito-plussers, zij die net als heer Polo in Stabroek hun boterham verdienden. Op dinsdag trokken we naar Lier. Stad van de Schapenkoppen, Louis Zimmer en de Fé. Een geleide stadswandeling, een boottochtje op de Binnen-Nete en een bezoek aan de Zimmertoren. Het is niet eenvoudig om de organisaties van de vorige generatie te evenaren, maar deze dag mag als een geslaagde doorstart van de Plus-werking beschouwd worden.
Twee dagen later was het de beurt aan La Pola om de kar voor een laatste keer te trekken. Zij zorgde ervoor dat we met haar kompanen van het St Elisabeth-instituut een geleid bezoek konden brengen aan het Nieuwe Havenhuis van Antwerpen. Een hoogstandje van moderne architectuur in een ontwerp van Zaha Hadid. Vorig jaar had ik er al een fietstocht voor over om buitenom een hele reeks foto's te gaan maken. Deze keer kregen we de binnenkant van de glazen bovenbouw voorgeschoteld. Zeer informatief en met een fors Antwerpse slag gebracht door een lokale gids. Heb er weer heel wat van opgestoken, en mijn fotografisch hartje opgehaald aan de bij wijlen zeer aparte vormgeving. Op naar meer... of toch maar tevreden met wat we hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten