Van de Prins geen kwaad...

Het is al een paar maanden geleden, we zaten met z'n tweeën in de auto. La Pola en ikzelf. Net een weekend afgerond en afscheid genomen van een bende fijne vrienden. En straks naar nog veel oudere vrienden om samen een uitgesteld nieuwjaarsdiner te verorberen. We hebben nog alle tijd voor een omweg en beslissen van Zillebeke naar Vladslo te rijden en alzo in de WO I-sfeer te blijven. Van het herdenkingsproject bij de Palingbeek - 600.000 beeldjes voor even zoveel Groote Oorlogsslachtoffers op Belgische bodem- naar het Duitse kerkhof bij Diksmuide. Het Deutscher Soldatenfriedhof Vladslo, 25.000 gesneuvelden en het treurende ouderpaar van Kathe Kollwitz. Grijze luchten, miezerig weer, veel politie en nog meer seingevers langs de kant van de weg. De 2de Dwars door West-Vlaanderen wordt vandaag gereden. Wij zitten op het parcours met Friedl Lesage op de radio: op zoek naar wat haar gasten raakt in Touché. Vandaag is het de beurt aan Oscar van den Boogaard. Nederlands romancier, en geen gewone. Moeilijk te vatten waar in zijn vertellingen de realiteit ophoudt en de fictie begint. Zijn verhaal boeit mij van begin tot eind. Het is zo overtuigend dat ik er helemaal in opga. De titel van zijn nieuwe boek sla ik op in mijn pover geheugen. KINDSOLDAAT. Als dat maar goed komt. Gelukkig, het blijft hangen. Drie weken later maakt het deel uit van wat ik aan boekenbonnen tegoed kan spenderen. Het pakket ligt thuis te wachten op de salontafel. La Pola is mij voor. Amper een week later is het mijn beurt. Ik raas er al even snel doorheen. Een echte page-turner. En wat een verhaallijn. Voor de liefhebbers, inderdaad en zonder overdrijven: een heuse aanrader. Is het waarheid of pure fantasie? Oscar van den Boogaard weet van de prins geen kwaad...