Celts, Celtics en The Crucible...

Er staan nog wel enkele klussen te wachten, maar het weer zit niet mee. Ik schuif de hand- en spandiensten dus met graagte nog even voor me uit. O, gij luiaard hoor ik menigeen al mompelen. Misschien hebt u wel gelijk, hoewel... Ik slijt mijn dagen niet helemaal in ledigheid. De salonfietser in mij kiest nogal makkelijk voor de homeo -u weet wel: "video" of aanverwante bewegende beelden vanaf een of andere meer hedendaagse drager bekijken terwijl de benen de nodige omwentelingen maken op de binnenhuisfiets. En er valt wat te bekijken tijdens het lopende voorjaar...

Een korte BBC-serie over de Kelten en hun historie door de eeuwen heen. Boeiend en leerrijk tegelijk. Er komt weer wat bovendrijven vanuit mijn vroege studiejaren. Canvas en vrt.nu hebben aan mij een goede klant en afleveringen van om en bij de 60 minuten vallen perfect in mijn lichamelijk onderhoudsprogramma. De geschiedenis van Vercingetorix & Co wordt op deze manier weer vanonder het stof gehaald. En is het toeval of niet, maar net nu zitten die andere Kelten uit Boston ook volop in het aanbod. Niet te zien op tv één, wel via mijn NBA League Pass-abonnement en het computerscherm. De Celtics spelen in de eerste ronde van de NBA play-offs tegen de Bucks uit Milwaukee. En dat doen ze tot aan het gaatje. Spannende wedstrijd gisteren waarbij de Bucks de stand in evenwicht brachten (3-3) zodat er een beslissende "Game Seven" aan te pas gaat komen. Aangenaam vertier, en de tijd vliegt voorbij. Trainingsuurtje zit erop voor ik het besef. En dan moet ik snel nog een paar samenvattingen bekijken van de andere duels. NBA Play-offs... a way off life. En tussendoor een Champions League matchke, een laatste voorjaarsklassieker, een eerste kleine wielerronde en sinds deze week het onvermijdelijke WK Snooker in The Crucible. Zeg nu nog dat het geen drukke tijden zijn...

Van de Prins geen kwaad...

Het is al een paar maanden geleden, we zaten met z'n tweeën in de auto. La Pola en ikzelf. Net een weekend afgerond en afscheid genomen van een bende fijne vrienden. En straks naar nog veel oudere vrienden om samen een uitgesteld nieuwjaarsdiner te verorberen. We hebben nog alle tijd voor een omweg en beslissen van Zillebeke naar Vladslo te rijden en alzo in de WO I-sfeer te blijven. Van het herdenkingsproject bij de Palingbeek - 600.000 beeldjes voor even zoveel Groote Oorlogsslachtoffers op Belgische bodem- naar het Duitse kerkhof bij Diksmuide. Het Deutscher Soldatenfriedhof Vladslo, 25.000 gesneuvelden en het treurende ouderpaar van Kathe Kollwitz. Grijze luchten, miezerig weer, veel politie en nog meer seingevers langs de kant van de weg. De 2de Dwars door West-Vlaanderen wordt vandaag gereden. Wij zitten op het parcours met Friedl Lesage op de radio: op zoek naar wat haar gasten raakt in Touché. Vandaag is het de beurt aan Oscar van den Boogaard. Nederlands romancier, en geen gewone. Moeilijk te vatten waar in zijn vertellingen de realiteit ophoudt en de fictie begint. Zijn verhaal boeit mij van begin tot eind. Het is zo overtuigend dat ik er helemaal in opga. De titel van zijn nieuwe boek sla ik op in mijn pover geheugen. KINDSOLDAAT. Als dat maar goed komt. Gelukkig, het blijft hangen. Drie weken later maakt het deel uit van wat ik aan boekenbonnen tegoed kan spenderen. Het pakket ligt thuis te wachten op de salontafel. La Pola is mij voor. Amper een week later is het mijn beurt. Ik raas er al even snel doorheen. Een echte page-turner. En wat een verhaallijn. Voor de liefhebbers, inderdaad en zonder overdrijven: een heuse aanrader. Is het waarheid of pure fantasie? Oscar van den Boogaard weet van de prins geen kwaad...

Pegg gehad...

Geen twee zonder drie-op-een-rij, en dat dan vooral om de langere break goed te maken. Heer Polo houdt er dus aan U vandaag nog snel een bijdrage te leveren. Om te beginnen de wilde dans van de temperaturen. Vorige week konden we de zomerse pret niet op: een warmste 19 april aller gemeten tijden, nachten die met moeite en pas onder de prille ochtend iets koeler werden en 40.000 lopende medemensen die zondag het onderste uit hun koeltank dienden te halen om de gestelde doelen te halen, zijnde op min of meer convenabele wijze de eindlijn van de marathon en/of de 10 miles  te overschrijden. Met een beetje gezond verstand is dat bij velen wel gelukt. Deelnemen mag dan al belangrijk zijn, een verplichting is het voor niemand en er komen nog gelegenheden om in frissere omstandigheden je persoonlijke grenzen te verleggen. Vandaag bijvoorbeeld was het al zo'n 10 à 15 graden frisser...

Dat noemen ze dan pech hebben. Maar je kan ook "Pegg" hebben,  dan heb je "dikke chance" gehad. Dat ondervond ik enige tijd geleden -nog voor de Classics 1000-week begon- toen ik per toeval op de Spotify-pagina van ene Albert Pegg terecht kwam. Sommige onder U kennen hem, maar kent U ook zijn muziekachtergronden en -voorkeuren? Geweldig, wat een lijsten: Pop Bands, French History & Toppers, Latin, Paul Simon, TINA, Funky Jazz & Soul, Crooners, One Hit Wonders, TV Theme Players, Percussion, Great Duets... en nog veel meer, tot en met NBA-tunes and music. Het is absoluut de moeite waard om de heer Pegg te volgen doorheen zijn muziekaanbod. Weet ondertussen ook dat hij jarenlang Deejay was bij Maurice in Kontich, in de Voum-Voum in Mariekerke, in de Nieuwe Moriaen op de Stadswaag bij studentenfeesten, enz... Een absolute aanrader!! Merci Albert.

Hot Town, Summer in the City...

Heb de vorige keer minstens één bal behoorlijk misgeslagen. Dat van die verkoeling tijdens de Antwerp Marathon & 10 Miles was er kompleet naast. Tot een uur of elf - half twaalf was het nog te doen, daarna is het weer serieus warm geworden. Net als de voorgaande dagen. Echt geen weer om hard in te lopen, laat staan over een zo lange afstand. Zoals steeds bij zo'n massagebeuren zijn er ook nu weer een heleboel mensen on(voldoende)voorbereid aan die onderneming begonnen. En dan vallen er brokken. Voor zover ik weet nog geen echte drama's, gelukkig maar. Goede ingrepen van de organisatie: verdubbeling van de watervoorzieningen, uitschakelen van de wedstrijdklok en aanmanen tot rustig joggen of uitwandelen. Geen prestatiedruk meer. Hopelijk is het voor iedereen goed afgelopen. Ondertussen al een pak frisser...

En het werd (dan toch!) zomer...

Het heeft "weer" iets langer geduurd, de warmte weet U wel. Maar nu ben ik er terug. Het bloggen lag op apengapen en Polo vond dat deze keer zelfs niet echt erg. Hoewel er wel een en ander te vertellen viel, de ene stoot al straffer dan de andere. Voetbalploegen die eindelijk nog eens mochten bikkelen in een echte derby om de titel "Ploeg van 't Stad". Jammer genoeg weeral met een bende marginalen aan  de twee kanten die er alles aan deden om het plezier van de 'normale' fans naar de klooten te helpen. En toen moest het nog echt warm worden. Als het niet anders kan moeten ze die partijtjes maar zonder toeschouwers spelen. Geen thuissupporters en geen bezoekers. Gaat absoluut kostenbesparend zijn. Kosten en de Koekenstad. Toen de zomerse temperaturen ook over Antwerpen neerstreken meende Kris Peeters zijn moment gekomen. Hij zou een strategische zet doen in de aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen. De stem van de othodox-Joodse gemeenschap voor zijn CD&V, daar was het hem om te doen. Het verhaal Aron Berger,.... en de rest is al geschiedenis. Peeters' partij staat nu in de peilingen op 2%. Las ik dat goed? 2% gezakt? Neen, hij staat óp twee procent. Een historische score allicht. Maar zelfs dat kon mij op het moment zelf niet naar het blogklavier leiden. Het mooie weer bepaalde wat er moest gebeuren. Het werd de niets of niemand ontziende beslissing om stante pede in de schilderwerken te vliegen. Dat was toch al gebeurd hoor ik U roepen. Ja: een kleine maand geleden, maar dat was "indoor". Nu kwam de buitenkant aan bod, maar wees gerust: zelfde attributen en zelfde uitvoerder. Alleen zat er wat meer tijdsdruk op: ik wilde alles klaar hebben bij het mooie droge weer. Dat het bij momenten al direct bloedheet werd maakte dat de planning behoorlijk strak stond in functie van zon en schaduw en dat "den deze" dus serieus uit zijn pijp is mogen komen. Tussendoor is er ook een oplossing gevonden voor de versleten terrasdeur componenten die ons het zomerse binnen & buiten naar de tuin toe onmogelijk maakten. Met dank aan collega Noël en buurman Nico voor de ondersteuning en vlotte uitvoering. Niks spectaculairs, maar wel het vermelden waard. Een beetje het ei van Columbus-verhaal: lang over nagedacht, gewikt en gewogen, en dan ineens pats-boem-patat... laat de zomer maar komen. Daarop hebben we deze week alleszins al een deftig voorschot ontvangen. Hoboken Polderstad: tot 28℃ in de schaduw. Maar... missie geslaagd, schilderwerken afgerond voor de zondagse onweersbuien eraan kwamen. Die brachten dan weer net op tijd verkoeling voor de 40.000 deelnemers aan de Antwerp Marathon & 10 Miles.

Van het basketbalfront ook nog wat kort nieuws: de NBA Play-offs zijn begonnen (dat worden drukke tijden!) en Gembo leidt met 1-0 tegen Gent Hawks in de halve finales van hun play-offs. Las Mojitas hebben die halve finale al binnen voor de beker bij de Antwerpse vriend(inn)en-clubs.  Boeiende partij, stevige tweede helft en meteen een meer dan gerechtvaardigde overwinning. Zij verdienen na zo'n sterke prestatie dan ook een pixelmatige fotoweergave op deze blog. Zeven jaar geleden won "ons klein" met Salamanca de finale van de Fiba Womens Euroleague, misschien kan ze dit met Las Mojitas nog eens dunnetjes overdoen...?

Open venster op de wereld...

In een vorig leven zou het er nu opzitten. Als de paasvakantie aan haar laatste weekend toe was, maakte de lesgevende Polo zich klaar voor de laatste rechte lijn naar het grote zomerreces. Maar dat was toen, vandaag de dag heb ik geen vakantie meer. Nooit meer. Wat niet wegneemt dat de geniet-modus steeds binnen handbereik is en blijft. En zo ook de voorbije week: twee jonkies op bezoek, die in navolging van wat we nog een week eerder met Jack M. gedaan hebben, een bezoek brachten aan het Middelheim Openlucht Museum. Een kijk- en ontdekkingsoefening in de wereld van de hedendaagse kunst. We maakten telkens gebruik van een thema uit de Muzzé rondleiding en gingen er samen met de gasten mee aan de slag.  Met Jack kozen we voor "architectuur", met Witse & Wout zochten we naar "de leegte" in het  kunstaanbod. Toffe manier om als volwassene ook eens op een andere manier naar de pronkstukken van het Wilrijkse museum te kijken. Actief, intergenerationeel, met een open geest en sàmen op ontdekkingstocht gaan. Kunst en natuur. En dan leert deze oude rakker weer iets bij. Fenster I en Fenster II van de Duitse kunstenares Isa Genzken. Het conceptuele is van groot belang in haar werken, en daarom ook dat naast het middel tot doorkijk de vorm van de vensters allicht minstens even belangrijk is als datgene wat er achter verschijnt.  

De inhoud van het Muzzé-koffertje spreekt aan en zorgt voor een open kijk op de onderwerpen in kwestie. De puzzelkaartjes, de detailopnames, de materiaalstalen, de beknopte uitleg. Ze zorgden er allemaal voor dat onze jonge kopkes spontaan opgingen in het museumbezoek. Met dit open venster als oerbeeld voor een onbevooroordeelde kijk op de omgeving. Hopelijk helpt het hen (én ons!) een beetje bij de zoektocht naar het vormen van een klare kijk. Een klare kijk op de wereld. Want daar hebben we de dag van vandaag meer dan ooit behoefte aan. En wij niet alleen... 

Hoedje af...

Nu had ik deze titel eigenlijk in gedachte voor een heel ander onderwerp. Meer nog: er stond reeds een kladversie in de steigers over een "hoedje-op" én "eentje-af". De bijhorende foto was al bewerkt. Maar toen kwam de allerlaatste aflevering van Robo Sapiens, en het besef dat zo'n reeks ook wel een MMMP-vermelding verdiende. Vandaar: mijn hoedje af voor Jelle Brandt Corstius, regisseur en presentator van deze VPRO-serie. Eind 2017 was de zoektocht van de heer Cortius te zien op de Nederlandse televisie. Bij ons zijn de zes afleveringen aan bod gekomen in Terzake docu van de voorbije weken. Waar het over gaat? Hoe wij als mensen het monopolie op slimheid verloren hebben, wanneer de eerste computers het van ons zijn gaan overnemen. Dat steeds meer apparaten slimmer en handiger worden, dat robotisering een zich steeds sneller ontwikkelend feit is geworden en dat daardoor steeds meer banen op de helling komen te staan.  De verschillende manieren waarop artificiële intelligentie en de daardoor gestuurde computerprogramma's ons leven veranderen en bepalen en ons kunnen helpen als het gaat om ouderdom, dood en zingeving. Sterke reeks, goed gebracht, duidelijk uitgewerkt. Hoedje af...

Voor wie een ruwe samenvatting wil van de ideeën in Sapiens & Homo Deus maar niet zo'n lezer is: deze zes keer drie kwartier lenen zich probleemloos en binnen het bestek van een regenachtige namiddag of een "weer niks op tv"-avond tot een potje bingewatchen. Kan het U zelfs warm aanbevelen.

Paris - Roubaix 2018 ...

Geen polemiek over de koers stilleggen of de ceremonie afgelasten, geen discussie over screenings of andere onderzoeken, geen verwijten of vingerwijzingen van wie dan ook. Ik heb er vandaag geen zin in. Ik las wel de brief van Wout van Aert bij het overlijden van zijn ploegmaat. Zelf geschreven of niet, maakt niet uit. Een heel treffende verwoording van afscheid en respect. RIP Michael Goolaerts...

Over van alles en nog wat...

We blijven afscheid nemen van ronkende namen uit onze kinderjaren. Nu was het de beurt aan Johan Stollz. Met zijn onvergetelijke "Concerto voor (Jou) Natasha". De pianist en componist, de entertainer, de showman. Steeds piekfijn uitgedost en één en al charme. De man die in de jaren stillekes onze ouders (en dan vooral de moeders...) tussen het stilaan verdwijnende "Opera en Belcanto" en ónze drang naar Beatles & Stones tevreden en gerust kon stellen. Je kon met je ellebogen aanvoelen dat er andere tijden op komst waren, maar der Johan hield stand. Menige 'grote der aarde' wist hem te vinden om haar zoetgevooisde zangkunsten te begeleiden op de piano. Op cruises en in cocktailbars. RIP Johan Stollz... 

Tijdens de voorbije week was er ook sprake van een historisch sportmoment. Dé omhaal van het jaar door Cristiano Ronaldo. Het zal U allicht verbazen dat ik daaraan denk bij het samenrapen van blogwaardige anekdotes. Ik ken te weinig van voetbal en ben er ook niet echt wild van, maar deze keer... Het was een pareltje, met een 10 op 10 voor uitvoering. Voor een betere beoordeling pikte ik de FB-commentaar van ene Louis VB: "Al kunnen we discuteren over zijn attitude...Over de techniek, beheersing, inschatten balbaan, waarneming eigen lichaam in de ruimte, oog-voetcoördinatie, timing, valt er niets te zeggen. Alleen maar bewonderen en opnieuw bekijken. Nog honderd keer..." 

Niks aan toe te voegen. Of toch: de creatieve verwijzing naar een andere grootheid uit de sportwereld die al snel op internet de ronde deed. Datzelfde internet waarover deze week zoveel te doen was. De gigantische lijst van gehackte accounts en bijhorende wachtwoorden, die eerder al in het nieuws was maar nu nog eens extra in de aandacht werd geplaatst. Ook heer Polo is gaan kijken bij Gotcha?  Blij dat ik niet in de lijst voorkom. Houden zo en geen gemekker, hoewel. Ondertussen zat ik dan weer wel een hele week in het kamp van de geplaagde Argenta-klanten voor wie internetbankieren 7 dagen lang  geen optie was. Dag in dag uit speuren naar de updates en 

hopen dat de boel terug in orde kwam. Moet wel toegeven dat er zich in mijn situatie geen echte problemen hebben voorgedaan, so: no worries. Vandaag kon ik dan voor het eerst weer overschrijvingen doen. Iemand iets gemist? Neen dus... Om af te sluiten een wazig beeld uit een ver verleden, uit de tijd dat het voor "ons" begonnen is. Over een verjaardag die vroeger met stijgend ongeloof werd tegemoet gekeken en die we nu jaar na jaar met toenemende  voor-de-handliggendheid plegen te vieren. En over vieren gesproken: 44 jaar, dat zijn slechts twee vieren op papier maar in werkelijkheid elf keer vier. Dat moeten we "natuurlijk" vieren...  

50 jaar...

MLK
15 januari 1929 - 4 april 1968

Uit zijn "I have a dream"-speech...
I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood
....

And when this happens, and when we allow freedom ring, when we let it ring from every village and every hamlet, from every state and every city, we will be able to speed up that day when all of God's children, black men and white men, Jews and gentiles, Protestants and Catholics, will be able to join hands and sing in the words of the old Negro spiritual, "Free at last! Free at last! Thank God Almighty, we are free at last!"

Er blijft nog veel werk aan de wereldwinkel...

Afscheid van "den apsjaar"...

Geen grap. Wel een poging in stijl om dit aardse tranendal te verlaten. In de nacht van 30 op 31 maart overleed Frank Aendenboom. Het ware hem gegund dat hij net als "ons Heer" -voor zover we daarop mogen voortgaan- na twee nachtjes slapen een Paasstunt mocht uithalen en opnieuw zou opstaan uit de doden. Hij had er zowaar het karakter nog voor ook, den apsjaar. Mooi niet dus. Los van zijn latere "zware" rollen zit hij in mijn lange termijngeheugen gebeiteld als Johan Claeszoon, de vriend van de Alverman. Weer een karakterkop minder in de Vlaamse acteursgilde. 

Voorts ben ik zonder haperen de vierde maand van 2018 binnengestapt. De gras-, de paas- of de eiermaand. Geen aprilvissen dit jaar, heb er tenminste geen opgemerkt. Net als het moppen tappen is het fratsen uithalen stilaan aan het uitsterven vrees ik. Hier en daar een voorzichtig misleidende cartoon, voor zover die de controle van de politieke en andere correctheden heeft doorstaan. Een magere troost...

Wat ook niet om te lachen was: zowel bij de vrouwen als de mannen ging in de Ronde van Vlaanderen de overwinning naar Oranje: Anna van der Brengen en Niki Terpstra. Dubbel en dik verdiend. Proficiat!!