Geen woorden maar daden, en tekeningskes...

Een hele week lang hebben we op radio 1 Belgische muziek gehoord, de keuze van de luisteraars. Aftellen vanaf maandag, dwars door alle programma's heen. Met nummers 543 en 311 die gestegen waren en 667 hetwelk dan weer 30 plaatsen gezakt was, en nog zoveel anderen die klommen of  daalden op de populariteitsladder. Om eergisteren zaterdag finaal uit te monden in een zoveelste 100 op 1. Van 9 uur 's ochtends tot iets voor 6 in den avond: 99 mooie nummers van eigen bodem die stuk voor stuk in extenso ten gehore werden gebracht. Een fijne dag voor wie, zoals Uw schrijvende dienaar Polo, het brede scala van de Belgische pop- en luistermuziek weet te pruimen. En dan komt het hoogtepunt: na jaren variaties op eenzelfde podium waarbij Mia, Ne me quitte pas en Twee meisjes de drie beschikbare plaatsen op het ereschavot onder elkaar verdeelden is er nu sprake van een omwenteling. Geruchten doen de ronde, en op de sociale media worden boude voorspellingen gedaan die de heilige 'muziekmanagement' huisjes in ons lage landje doen trillen op hun grondvesten. Er is een nieuwkomer, en wat voor een: het bijna vergeten Ploegsteert van Wannes Cappelle en zijn Zesde Metaal. Schitterend nummer, heb ik altijd héél geir'n g'hat... Toen ik het voor 't eerst hoorde sloegen haat-liefde gevoelens die er soms heersten bij het aanhoren van onverstaanbaar West-Vlaams gebrabbel definitief om in een warm sentiment van begrijpen en empathie. Deze jongen raakt mij diep in het hart. Al helemaal omdat hij er met deze song in slaagt mijn diepgewortelde antipathie voor van drugs en dope verdachte topsporters te temperen. 

Mijn respect voor dit nummer en zijn uitvoerder worden blijkbaar niet gedeeld door de programmamakers van onze nationale zender. Vóór het lied ten einde is wordt het weggemengd en uitgefaded om plaats te maken voor reclame. Tijdens de hoogmis van de Belgische muziek, notabene. Op een openbare omroep wordt de absolute climax opgeofferd aan de sponsorgelden: Pearl, Luminus, Topics en Esso dicteren de wet. Dan mogen Ayco Duyster en Evert Venema zich achteraf in de kranteninterviews nog in duizend bochten wringen om wierook en lof te zwaaien, het ware respect diende betoond tijdens het programma zelf en middels een onverkorte weergave van het complete lied.   Tot en met de laatste noot. Geen woorden maar daden. En dus benevens Hautekiet ook in deze: "foute boel" , daar bij de vrt... 

"En de tekeningskes dan?" hoor ik U zeer terecht opperen. Wel, die komen al vele jaren van Peter van Straaten. In een ver verleden stak hij de Hollands-Belgische grens over en gaf ons om te beginnen zijn eigen inkijk op de generatiekloof met 'Vader & Zoon'. Vanaf de vroege jaren '70 publiceerde Humo zijn pentekeningen met die zo herkenbare arceringen. Later scoorde hij mogelijks nog hoger met de "Doe ik het goed"-serie. Met weinig woorden, maar wel steeds mét... en een zeer rake situatieschets: altijd prijs, en zonder uitzondering jaar na jaar bij m'n favorieten. Ik zou er deze keer voor de verandering een VdS TOP 12 van kunnen maken om het jaar af te sluiten. Maar 12 is is niet genoeg: ik wil een heuse longlist aanleggen en die bewaren op mijn computer, en op de externe harde schijf, en in de Cloud en Dropbox... zozeer is dat de moeite waard. Hoewel hij wist dat zijn einde zo nabij was werkte hij toch nog een nieuwe scheur-ZEUR-kalender af. Zijn laatste dus, voor 2017, met een boodschap zoals alleen Peter van Straaten die kon verzinnen: "Ja, je moet altijd vooruitkijken." Die wil ik zeker hebben. Bij Bol.com kan hij al niet meer besteld noch geleverd worden: uitverkocht. Dan maar gereserveerd bij StandaardBoekhandel. Is gebeurd! Morgen ophalen en zuinig bewaren. Of beter: twee halen, één om te scheuren en daarbij te zeuren en/of te bescheuren van het lachen en dan nog een om te bewaren. Geen woorden maar daden: ik kies er ééntje uit om op deze blog afscheid te nemen in schoonheid. Eén over falende communicatie op kantoor, in de liefde, in de liefde op kantoor, de relatie binnen of buiten het gezin, de generaties, iets erotisch, een simpel "Doe ik het goed, schat...?" of toch deze 'Vluchtelingen' waarmee hij pas nog de Inktspotprijs 2016 kreeg voor de beste politieke spotprent van het jaar? Ja dus: één tekeningske dat zoveel samenvat...