HEB MIJN EIGEN 'goede' raad dan toch enkele dagen kunnen opvolgen. Adem in, adem uit - Rustige muziek - Tijd nemen voor de ik-persoon - Ogen toe - Adem in, adem uit. Een goed gevoel, voor mezelf opgebouwd, zonder enig erfzonde-complex. Zoiets voert ook weemoed en nostalgie aan. Mijn kommerloos geluk. Maar het was van korte duur. Even pas op de plaats om te bekomen dat kan nog wel. Maar geen kop in het zand, niet wegkijken. Mij werd al snel een geweten geschopt, zo voelde het toch aan. Want dat kan die grote bij het raam zo goed. Die Schoft, ja. Die grote van Kommil Foo. Die met een respectvol en genuanceerd FB-bericht (zie 17.11.19) zijn 'rake' mening te kennen gaf over de recente besparingsmaatregelen voor de kunstenwereld. Hiermee counterde hij ook per direct mijn zwak moment. Het lezen van zijn 'pamflet' schudde mij wakker. Ook doen: de link hierboven aanklikken. Genuanceerd betoog, heldere taal, duidelijk standpunt. Kan het niet beter omschrijven. Merci Raf voor de wake-upcall.
Het lezen van Joël De Ceulaer's Hoera-boek over de democratie heeft er ook wel iets mee te maken. Niet eenvoudig, en heeft me dus nog maar eens aan het denken gezet. Eén om af en toe nog eens ter hand te nemen als het overleg niet wil vorderen, een tv-debat dreigt te ontsporen, er nog maar eens nieuwe verkiezingen aankomen, de besluitvorming niet naar mijn goesting is. Dat alles en nog veel meer komt aan bod. Tot en met de partijfinanciering... toch de meest rechtstreekse vorm van subsidiëring die er binnen het democratisch bestel bestaat. Maar goed, dat is dan weer om de weg naar corruptie af te blokken. Of op z'n minst toch één van de vele opties. Vers voer voor discussie. Nu ik mijn eigen foto van het boek bekijk... een die er in blijft hangen. Zonder bewerking. Puur prentje om bij weg te dromen. En dan keihard opnieuw wakker te worden. Merci Joël DC, voor die wekker met dubbelalarm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten