HET ZIT EROP. Of toch bijna. Emily Beyns-Het Grote Zwijgen, heb nu ook het laatste deel achter de rug: 4. De Glimlach. Op de lange duur een zeer complex verhaal dat de nodige aandacht vraagt om het te blijven volgen. Maar het loont (naar mijn bescheiden mening!) de moeite. "Na Boek 4 is het toch afgelopen met een tetralogie." Dat merkt u zeer terecht op, maar de heer Schouwenaars was geen gewone. Hij beloofde zijn dochter 5 boeken voor haar te schrijven, en plakte er dus nog een Naschrift tegenaan. Een neerslag van wat er zoal gebeurde tijdens de periode waarin de "Emily Beyns'en 1 t/m 4" het levenslicht zagen. 1980-1981. Over omgevings- en tijdsgebonden factoren die zijn daverend schrijftempo hielpen bepalen. Onder stoom zetten, maar ook afremden. En dat komt vooral aan bod in dit vijfde boek, afgewisseld met cursief gedrukte passages waarin hij het woord richt tot zijn dochter. Wilde naar goede gewoonte rechttoe-rechtaan het werk van voor naar achter volledig doorlezen. Na enkele overstappen tussen "uitleg voor de lezer"- en "brief aan de dochter"-fragmenten heb ik het opgegeven. Gebeurt uiterst zelden. Nu heb ik mij beperkt tot het chronologisch verwerken van de lezergerichte explicaties en uitwijdingen. Voldoende nu, en geluk gehad: er zit een passage tussen over een treinreis van Adinkerke naar Essen om aldaar een voordracht te geven. In januari 1981. Daar wil ik nog meer over horen. De lokale historieken van mijn geboortedorp eens nagaan? De cursieve delen heb ik dus geskipt, beste Jessica, die komen misschien later nog wel eens aan bod. Voor wie van iets oubolliger maar tevens Bourgondisch taalgebruik en gelijkaardige verhaallijnen houdt is deze stapel een aanrader. Op voorwaarde dat tijd geen probleem is en u er een stevig leestempo op kunt nahouden. En daar ging het bij heer Polo de laatste tijd een beetje fout. Veel andere afspraken en beslommeringen, zodat zelfs de regelmaat uit de blogactiviteiten totaal verloren ging. Ik probeer het goed te maken. En ja, voor ik het vergeet: dank aan de onbekende boekenjager die alles in gang zette en "Merci Marijke!" om mij aan deze volledige tetralogie plus één te helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten