Het is er dan toch van gekomen, zelfs heer Polo blikt na 50 jaren even terug op mei '68. Of op wat er nog van overblijft in mijn geheugen. Overblijft? Is kunnen overblijven... of mogen overblijven? Heeft overleefd. Herinneringen die de goedgevulde 50 jaren na 1968 overleefd hebben en nu tussen al die andere memoires toch nog hun kopje boven het maatschappelijk maaiveld uitsteken. Sterk gekleurde herinneringen allicht, met "zwart-wit" beelden van de Leuvense studentenrevolte en wilde berichten uit het toen nog zo verre Parijs. De arbeiders aan de macht, en de universitairen die zich dan ook maar op de barricaden waagden. Kasseien, rookbommen, brandhaarden en waterkanonnen. Opbloei van het Westers communisme. Massabijeenkomsten, toespraken van Daniel Cohn-Bendit tot en met Paul Goossens en Chris Merckx. Of gooi ik er hier al een paar door elkaar? Stakingen en betogingen. Dolle tijden, maar nog net vòòr mijn eigen jaren aan de Leuvense Alma Mater. Die kwamen er in de nasleep van het beruchte 1968. "Times, they are a changing..." Dat dachten we toen, en dat was ook wel zo: er is inderdaad veel veranderd... Ik ben 50 jaar ouder geworden! Al was het dat maar, om te beginnen. Door de tijden heen is voor mij de herinnering aan toen vooral gebleven door de muziek. Meester De Pré, van de gelijknamige Historie, presenteert ze bij regelmaat en ondertussen is ook Luc Janssen eraan begonnen in zijn Retro-bijdragen op radio één: Dock of the Bay, Otis Redding - Eloïse, Barry Ryan - Delilah, Tom Jones - Nights in white Satin, The Moody Blues - Suzanne, Leonard Cohen Zo mooi, zo blond en zo alleen, Jimmy Frey - On the Road again, Canned Heat... ik noem maar wat.
En ondertussen gaat het lezen verder. Net als vroeger, of nog net iets intenser. Meer tijd nu. Maar zoals toen ook van alle putten vis, brede interesse en niet altijd prijs. Deze keer had ik mij -ten tweede male alreeds- op een "knoeft" van Walter Baeyens gesmeten. De eerste poging is vorig jaar gestrand op pagina 63. Deze keer heb ik de kaap van de 100 gerond. Niet zonder heel wat moeite, en er blijven er nog meerdere honderden te gaan. Voor een volgende keer dan maar. Hoop dat ik de draad nog eens weet op te pikken. Ter afwisseling eentje vers van de pers: april 2018. Op aangeven van La Pola die deze roman gescoord had bij een lokaal bibliotheekbezoek heb ik momenteel een meer dan eigenaardig werk onder handen: Voor het Vergeten van Peter Verhelst. Deze schrijver was mij nog niet bekend, en ik pleit meteen schuldig: een behoorlijke tekortkoming in mijn literaire bagage. Hier wordt werk van gemaakt. Het is eens iets anders: een boek wat de schrijver zelf als roman benoemt, maar waar gedichten, verhalen, realistische scènes, beschrijvingen van kunstwerken tot zelfs een haikoe toe aan bod komen. Bijzonder van opbouw, diepmenselijk van inhoud, complex van samenstelling maar absoluut waard om te ontdekken. En dus een auteur waar ook iets over te vertellen valt... is het niet Roger DK? Naast het feit dat hij tegen zijn eigen zin bij de postmodernisten wordt gerekend, door zijn poëtisch taalgebruik als estheticist wordt geklasseerd maar even goed in meerdere werken een proeve aflevert van doorwrochte maatschappijkritiek... was Verhelst ook geruime tijd leraar algemene vakken aan de Brugse hotelschool Ter Groene Poorte, en dus een collega van Roger. Klopt dat, kameraad?
Tot zover de sixties en de literatuur. Nu opnieuw voor de buis en de halve finales WK Snooker in The Crucible. Vanavond de livestream van Aris Leeuwarden - ZZ Leiden in de play-offs van de DBL, Dutch Basketball League én... de laatste finale van Met het Mes op Tafel voor dit seizoen. Tussen de bedrijven door is er dan weer plaats voor wat achtergrondmuziek: uit 1968... of wat dacht U?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten